چگونه باور کنم که به دلیل رشوه ندادن به پلیس دیپورت شده ام

من از کشوری که در بدو ورودم در مرز داشت خایه های یک شخصیت فرهنگی به نام اکبر را هم می گشت و می پرسید که چگونه باور کند که من دارم بدون پول به آن کشور می روم و در بدو ورودم راننده تاکسی آن بخاطر یکی دو منات مرا فریب داد و از اتوبوس دور کرد تا من چند ساعت منتظر اتوبوس خودم بمانم و وقتی از دیدن اتوبوسم ناامید شده بودم اتوبوسم را ببینم, انتظار زیادی نداشتم. اما باید آنقدر عقل می داشتند و یا مبری از ماجراجویی می بودند که خودشان را نیندازند وسط مسئله ای که مربوط به انسان و سازمان ملل بود و مسوولیت چیزی را که به ایشان مربوط نبود به عهده نمی گرفتند. چگونه باور کنم که به دلیل رشوه ندادن به مامور پلیس و چاپلوسی نکردن در مقابل همکاران وی که در اداره پلیس با توهین و داد کشیدن در وسایل من دنبال تریاک می گشتند و در مقابل دفاعیات منطقی من می خندیدند به ایران دیپورت شده ام؟ آیا آنها اختیار دیپورت مرا داشتند؟ آیا آن یکی مافوق ترشان که به باد دادن چند استان کشور و خوشگذرانی با رشوه گیری _و خیلی چیزهای دیگر که صلاح نبود من بمانم و ببینم_ را به روی خودش نمی آورد و از من می پرسید که چرا یک روز به ارمنستان رفته ام اختیار دیپورت مرا داشت یا آن دو که از نهاد امنیتی و با ماشین سورمه ای آمدند و مرا به جرم رفتن به ارمنستان بازجویی کردند و سپس بدون ارائه توضیحی به من در مورد الاف شدنم توسط پلیس و یا نتیجه و حکم نهایی آن بازی مرا به جایی برای تمدید یکساله ویزا فرستادند و بعدا معلوم شد که دروغ بوده و فرمان و حکم دیپورت من از طرف مراجعی که در زیر بار توهینها, اتهامات و داد کشیدنهای مسوولین بازداشتگاه هیچگونه اطلاعاتی از آنها نیافتم به نهاد مربوطه صادر شده, اختیار دیپورت مرا داشتند؟ چرا پرونده من به جرم راه رفتن در خیابان به نهادهای امنیتی آذربایجان ارجاع شد و دولت آذربایجان اگر سوالی از من داشت چرا بواسطه همان اداره میگراسی و یا نهادهای علمی و فرهنگی از من نپرسید و اگر جرمی مرتکب شده بودم چرا در حضور مرجعی آذربایجانی محاکمه نشدم تا دفاعیاتم را نیز در درون همان مرزهای آذربایجان مطرح کنم تا ببینم که کدامیک از مزدوران وطن فروش, عیاش و بی عار علی اف به خودش اجازه می دهد که در مقابل دفاعیات اکبر حکم دیپورت صادر کند؟