پست‌ها

نمایش پست‌ها از مه, ۲۰۱۲

به قدرتهای مرکزی در ایران و در کشورهای غربی نظر دارم

من قبلا یک جهان بهتر می خواستم و معتقد بودم که سازمان ملل باید جایگاه حقیقت باشد تا حقیقت بوسیله سازمان ملل, جهان را مدیریت و نمایندگی کند و به سمت جهان بهتر پیش ببرد. من خاستگاه   چنین رویایی بوده ام. اما چونکه هم خودم و هم رویایم در اثر ناکارآزمودگی و یا خودکامگی حکام و مقامهای مسوول سازمان ملل و کشورهای غربی سرکوب شده ایم, از این پس, از سازمان ملل و کشورهای غربی خواهان یک جهان فوق العاده بهتر هستم. جهانی که آماده و مشتاق پذیرش دولت موقت اکبر و حقیقت سبز (معاصر) خود هر کشوری در آن کشور باشد. امروز حداقل سه سال از نزول اکبر و پرسش علمی وی گذشته است. نتیجه آن چه بوده است و ما امروز کجاییم و به چه نتایج مثبتی رسیده ایم؟ در پاییز 2010 گفتم با غاصبان ایران در مورد امور اتمی ایران مذاکره نکنید, مورد حمله قرار گرفتم. در بهار 2012 گفتم اگر هم مذاکره می کنید لا اقل نتیجه مذاکراتتان همان باشد که من در مورد ایران می خواهم. اما باز هم 5+1 ساز خودش را زد و دیگر کشورهای جهان نیز فقط تماشاچی بودند. من کلی روی مخ حکام و مقامهای مسوول رژیم جمهوری اسلامی ایران کار کرده بودم تا به شعار

مصاحبه مطبوعاتی مشترک حقیقت سبز (معاصر) ایران و حقیقت سبز (معاصر) ترکیه

این یادداشت که در سومین سالگرد چهارم خرداد ساخته شده است, در آینده منتشر خواهد شد.