تقدیم به حسن عباسی
این تصویر گل را به حسن عباسی تقدیم می کنم. عدم شلیک و حذف فیزیکی اکبر از سمت حکومت در سالهای ۸۸ بخاطر آن نبوده است که خودشان سوار مراد و اوضاع و شرایط و مصون از غم و درد بوده اند و به خودشان داشته خوش می گذشته است. اگر دلیلش فقط همین بوده باشد، توهین به اکبر است. آنها می دانستند که من شخصیتی فراجناحی هستم و دیدگاهی مستقل دارم و همچون والدینی دلسوز و مسوول، همه فرزندانم در فضای سیاسی ایران معاصر را دوست دارم و برای تک تک ایشان آغوش دارم و از این خداهای به درد نخور نیستم. جمهوری اسلامی و سران و ایادی اش خیلی باشرفند. یعنی دست کم در دیدگاه اکبر اینگونه است. چون در این روزهایی که پول عجیب، مستقیم و مظلوم نفت یه کم محدود شده و عرصه نیز برایشان کمی تنگ و تنگ تر شده و من هم در کار حذف فیزیکی ایشان هستم، باز هم به اکبر شلیک نکرده و اکبر را حذف فیزیکی نمی کنند و فکر می کنند مدیون اکبر هستند اگر که گمان کنند دشمنی اکبر با ایشان از مهر تهی و با نفرت توام است. در این جامعه ایرانیان معاصر که اکبر تنها مانده تا نخاله هایی _همچون همانهایی که یک روزی می گفتند چرا محمد نوری زاد...