تقدیم به حسن عباسی
عدم شلیک و حذف فیزیکی اکبر از سمت حکومت در سالهای ۸۸ بخاطر آن نبوده است که خودشان سوار مراد و اوضاع و شرایط و مصون از غم و درد بوده اند و به خودشان داشته خوش می گذشته است.
اگر دلیلش فقط همین بوده باشد، توهین به اکبر است.
آنها می دانستند که من شخصیتی فراجناحی هستم و دیدگاهی مستقل دارم و همچون والدینی دلسوز و مسوول، همه فرزندانم در فضای سیاسی ایران معاصر را دوست دارم و برای تک تک ایشان آغوش دارم و از این خداهای به درد نخور نیستم.
جمهوری اسلامی و سران و ایادی اش خیلی باشرفند. یعنی دست کم در دیدگاه اکبر اینگونه است. چون در این روزهایی که پول عجیب، مستقیم و مظلوم نفت یه کم محدود شده و عرصه نیز برایشان کمی تنگ و تنگ تر شده
و من هم در کار حذف فیزیکی ایشان هستم،
باز هم به اکبر شلیک نکرده و اکبر را حذف فیزیکی نمی کنند
و فکر می کنند مدیون اکبر هستند اگر که گمان کنند دشمنی اکبر با ایشان از مهر تهی و با نفرت توام است.
در این جامعه ایرانیان معاصر
که اکبر تنها مانده
تا نخاله هایی
_همچون همانهایی که یک روزی می گفتند چرا محمد نوری زاد بازداشت نمی شود و امروز نیز جای خالی وی در جامعه را با حضور مشابه خودشان پر نمی کنند_
تا یک چنین نخاله هایی و امثال ایشان بعنوان هموطن و بعنوان تحفه و سربار دور سر اکبر جمع شوند.
در یک چنین جامعه ای
من این تصویر گل را تقدیم می کنم به حسن عباسی و سران جمهوری اسلامی ایران و ایادی شان
و می گویم اگر آلترناتیو و لیاقتش هست، پس ایشان چه می خواهند
و اگر نه آلترناتیو و نه لیاقتش در ملت و کشور هست، همین دو موضوع را دو جرم بزرگ و نابخشودنی سران جمهوری اسلامی و ایادی شان می شناسم و برایشان بد و مجازات می خواهم
و آرزو می کنم ایشان با شرف و با حیثیت باشند و نه دشمن اکبر و نه دشمن آیینه. من تئوریهای حذف ایشان همراه با تاریخهای مربوطه را مطرح کرده ام و برایشان آرزوی مرگی شرافتمندانه دارم.
کاری ندارم که در دیدگاه جماعت، آبرو و حیثیت دارید یا نه، لااقل در دیدگاه من یک نفر یک ظاهر سازی یی بکنید و بر نرمش قهرمانانه و ننه من غریبم بازی های خودتان تمرکز و تاکید کنید و اشک تمساح بریزید
و انتقام سخت، جنگ جهانی و این قبیل جنگولک بازی هایتان را بگذارید برای میدانهای اصلی این موضوعات
و به موقعش نیز وارد آن میدانها شوید تا ببینیم که چند مرده حلاجید، نه اینکه از برجام ننگین قبلی به برجامهای ننگین تر عقب نشینی کنید. بمیرید اما با شرف بمیرید نه اینکه دو روز عرصه بر شما تنگ شود از شماره های ناشناس خارج از کشور، تک زنگ های تهدید آمیز و نگران کننده بزنید.
همه گرفتنی ها را از من گرفته اید، اجازه بدهید با همین اندک آسایشی که حاصل کرده ام و با همین اندک تفاله ای که از جوانی ام باقی مانده است خوش باشم. اگر قدرت میزبانی و یا پاسخگویی به مانیفست مارس ۲۰۱۹ اکبر و تعامل با اکبر را دارید که وظیفه تان است رسما جلو بیایید. وظیفه هر حکومت وقتی در ایران است. اما در شما چنان شرف و قدرتی را سراغ ندارم. پس عقب بنشینید تا اپوزیسیونهای سطح پایینی که بعنوان آلترناتیو توی سر و صورت این ملت و کشور مظلوم ریده اید، و شش ارباب جهانی تان که عقب نشسته اند تا من و شما به جان هم بیفتیم تا خودشان بجای اکبر اهداف فشار حداکثری بر ایران را تعریف کنند، بر رابطه و تعامل سطح بالای من و شما رشک برند و از حسودی بترکند.
ترکیدن معکوس شما در حریم اکبر قبل از آنها، به ضررتان بوده است و نه به نفعتان. مچاله تر و ضعیف تر شده اکبر تا سطح بازداشت، حتی توان ترحم و خوشبینی اکبر نسبت به شما در لحظه ذبح کردنتان را نیز از اکبر سلب خواهد کرد. اجازه بدهید اکبر شما را از بین ببرد تا در دیدگاه اکبر به همه آنها ثابت شود که شما چقدر باشرفتر از ایشان بوده اید. اینطوری برای همیشه در یاد اکبر بمانید اگر با شرف و مرد هستید، نه اونطوری.
چیزی برای من باقی نگذاشتید، فاصله بگیرید، به من نزدیک نشوید. همینم مونده بود که برجام ترامپی تونم ببینم. شما خودتونم اگه بخواهید جشن گه بگیرید در این کشور با این ملت مظلوم و بی گناه، من اجازه نمی دم. قدم به قدم با شما همراهم که اگه چیزی ازم و از کشور و ملتم باقی نزاشتید و ما رو از چشم انداز اکبر دور و بی خبر نگه داشتید، لااقل خود شما رو هم قبرتون کنم تا متجاوزان بعدی درس عبرت بگیرن و از انتقام ملت ایران بترسن.
پس شما مذاکره که حق ندارید بکنید طبق دیدگاه اکبر.
همچنین شما خیلی بیجا و غلط کردید که بطور پیش فرض کشور و ملت من رو سپر و گروگان خودتون فرض کردید.
شورای عالی خودش می دونه که چه تکلیفی بهش ابلاغ کردم. شماها باید از این کشور حذف فیزیکی بشید. هر چقدر که ریسک و هزینه ش رو برای کشور و ملتم بالاتر برده اید، به همون میزان باید براتون دردناک تر و پر عذابتر باشه.
علی اکبر ابراهیمی
۱۲ بهمن ۱۳۹۸
۱ فوریه ۲۰۲۰
تهران
