اکبر باید در ارمنستان بماند

دلارهای اکبر به سرعت در حال آب شدن هستند و این موضوع بسیار مهم است. اما اکبر باید در ارمنستان بماند. وی آسان به اینجا (جلوی یو. ان) نرسیده که یک شبه آن را رها کند. حداقل دستاورد ماندنش آن خواهد بود که حرفش را می زند و از طریق اداره مهاجرت ارمنستان به یو. ان. ایچ. سی. آر منتقل می شود و در سازمان ملل ثبت می گردد.
به ایران برگردد و به اطرافیان دور و نزدیک چه بگوید؟ اصلا کی حکام و مسوولین در ایران منتظر وی بوده اند و به استقبالش آمده اند که اینبار بار دومشان باشد؟ اکبر آنهمه سال منتظر ماند آیا یک جواب ردی هم از سازمان ملل نگیرد؟ اکبر احتمال مهاجرت به غرب با کمک یو. ان. ایچ. سی. آر را نیز کاملا منتفی نمی داند. در ایران واقعا هیچ چیزی منتظر اکبر نیست, البته بجز خطر و چالش و مسایلی از این دست. باید همینجا ماند و منتظر فرجی شد. اکبر در ایران نه برای خودش کاری از دستش بر آمد و نه برای دیگران. چیزی هم بجز یک سربار  که حتی برای خودش هم نتوانسته کاری کند برای جامعه نبود و همه دعایش می کردند که لااقل این یکی مهاجرتش موفق باشد. هیچ دعوت و نیازی هم از سوی ایران نیست. نه دعوتی از سوی پویشهای مدنی و جنبشهای اجتماعی و نه دعوتی از سوی حاکمیت سیاسی در ایران. واقعا پس اکبر کی می خواهد یک مهاجرت موفق به غرب داشته باشد. همه که خسته شدند آنقدر رفت و برگشت, آیا خودش از دست خودش خسته نشد؟ اگر این بار نتواند شاید هیچ وقت دیگر نتواند.

پست‌های معروف از این وبلاگ

مسوولیت امنیت, حرمت و کرامت ثروتهای ملی مردم ایران مستقیما متوجه حکام غرب است