ایده هایی بهتر از ایده قطعنامه جدید
عالیجناب مایک پمپئو،
وزیر امور خارجه آمریکا؛
من با دولت ایران نمی توانم حرفم را بزنم،
آنها پاسخ مرا با بازداشت و ضربه های مالی ناجوانمردانه و نامتناسب و خارج از توان من و یا با ضربه های متفاوت احتمالی می دهند.
مشخصاتم و اسناد و ادبیات تالیف شده از سوی خودم را نیز تکرار نمی کنم
با مراجعه به سازمان ملل و وزارت امور خارجه ترکیه
به شکل مطمئن تری به آنها دست یابید و با من بیش از پیش آشنا شوید.
عالیجناب، من یک قطره سبز از جنبش سبز ملت ایران هستم. محمد نوری زاد را در دیدگاهم بعنوان رهبر شبکه ای خرد ناخودآگاهانه جمعی شناخته ام.
وضعیت این روزهای ایشان چه توجیهی برای من می تواند داشته باشد و جای چه حرف و حدیث دیگری را برای ما باقی می گذارد؟
عالیجناب، شما خواهان قطعنامه جدیدی برای پس از ۲۷ مهر شده اید تا جنگ افزارهای نظامی ایران توسعه نیابد.
اما نیروهای نظامی ایران از قشرهای فقیر مردم ایران جذب و سازماندهی شده اند و متعلق به کشور و ملت ایران هستند و وظیفه و مسوولیت اول و اصلی شان نیز آمادگی دفاعی است.
خواهشا از این پارادوکس صرفنظر فرمایید
و بر هدف مشترک همه ما مبنی بر سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و برپا داشتن فوری سیستم و قانون اساسی نوین ایران تمرکز فرمایید.
عالیجناب، بیایید از محمد نوری زادها شرم کنیم، ایران را تنها خانه در جهان برای ملت ایران بشناسیم و در مقابل ملت ایران با ادب جویای راهی برای دیالوگ و آشنایی باشیم
تا به همکاری و موفقیت و آزادی ایران و جهان از شر رژیم جمهوری اسلامی دست یابیم.
چنین دستاوردی است که می تواند پایدار، پربرکت و الگویی جهانشمول و راهی برای حکمرانی خیر و خوبی در جهان باشد.
در این روزها که حبس یا مرگ نوری زادها ساده و آسان و معمولی شده و با این اوضاع سیاه نیز هیچ چیزی تغییر نمی کند و اصلاح نمی شود، تنها راه نجات ما همانهایی است که پس از حوادث آباماه ۹۸ مشخص کرده ام. صدها تن از سران اصلی این رژیم باید کشته شوند. اگر آنها را نکشیم، تک تک به ما مراجعه می کنند و همه ما را یکی یکی می کشند. لطفا در جهت کشتن سران و ایادی این رژیم و تغییر نظام حاکم بر ایران گام بردارید نه در جهت تضعیف نهادهای نظامی ایران.
من داوطلبانه و مشتاقانه به شما پیشنهاد می کنم که برای تمرین حمایت آمریکا از آزادی ایران، با من همکاری کنید و امکانات دولتی آمریکا را بجای واگذاری به هوآوی چین، که هیچگاه نیز بدست من نرسد، مستقیما در اختیار خود من قرار دهید تا جستجوی آزادی در ایران را تمرین کنم و آموزش دهم.
من منتظر پاسخ شما هستم. لطفا با بازخورد مثبت خودتان به این نامه، مرا امیدوارتر و خوشحال فرمایید.
من شخصا خودم طاقت و ظرفیت ضرب الاجل ۲۷ مهر جنابعالی را ندارم.
خواهشا آن ضرب الاجل را ملغی فرپایید.
چنانچه ظرف این مدت کوتاه آزادی را در ایران نیابم
و تحت حفاظتش قرار نگیرم
ممکن است دشمنان نسبت به اکبر در موضع تهاجمی و برتر مستقر شوند
و نیروهای مسلح ایران را محافظان و سپرهای بلای خودشان بنامند و خودشان در پس پستوهای خودشان پنهان و مصون بمانند.
با سپاس،
علی اکبر ابراهیمی
یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
۳ می ۲۰۲۰
تهران