نظارت و بازرسی فرا رژیمی از آزاد سازی بازداشتی ها کجاست

رژیم ایران به دلایل احتمالی متفاوت
که یکی از آنها نیز می تواند این باشد که مثل سگ از اکبر می ترسد،
به اکبر مستقیما و رسما مراجعه نمی کند
و برای رهبر جمهوری اسلامی شدن از اکبر دعوت نمی کند.

چنانچه شش قدرت جهانی با هم شش دلار به معاونت مالی سازمان ملل در تهران بدهند که به من پرداخته شود
و ترتیب این کار توسط اپوزیسیونهای ایرانی داده شده باشد،
من حاضرم در جهت ادامه دادن راه محمد نوری زاد و پر کردن جای خالی فعالیتهای میدانی وی در فضای سیاسی ایران معاصر با طرحهایی بهتر و به درد بخور تر تلاش کنم و کارهای خوبی برای ارتقای استانداردهای فضای سیاسی کشور انجام دهم و طرحهای پایین آوردن هزینه های کشور در چندین حالت را به پیش ببرم و .... .

همه اینها را بخاطر کشورم، مردم کشورم و هموطنانم انجام می دهم و این به آن معنی نیست که در جامعه ایران و در میان اپوزیسونهای ایرانی، برخی ها را سزاوار صفات مبتذل نشناسم و بی اعتبار، بی ارزش، بی لیاقت، دزد، دروغگو، ریاکار، ناسپاس و .... نشناسم.
همینها مرا در سال ۸۸ محاصره کرده بودند که نجات این ملت اینهمه طول کشید و من در آن روزها مجبور شدم بگویم با این وضع شانس آوردیم موسوی پیروز نشد.
امروز هم اگر هنوز کشور و هموطنانم به این نتیجه نرسیده اند که
باید به بواسطه همین راهی که در سطور بالا گفتم _که به مانیفست مارس ۲۰۱۹ اکبر مربوط می شود و در سال ۸۸ پاسخ به یادداشت هدف مشترک بشریت را بعنوان راه مراجعه به اکبر و تعامل با اکبر معرفی کرده بودم_
به اکبر مراجعه کنند،
من برای تصمیم خرد جمعی ایرانیان احترام قایلم.

نه حق قانونی آدمکشی و نه نیروهای نظامی اقدام خودمختارانه ندارم که جونورای دور و برم رو تادیب کنم و درست حسابی هاشون هم اعتبارشون رو بعنوان هدیه خرجم نکردند و مرا با "عره عوره" ها و "شمسی کوره" های خودشان در جامعه ایران تنها رها کردند. پس فراخوانی از سوی این جامعه برای ضرورت نقش آفرینی اکبر در کار نیست و فقط می خواهند بدون درخواست و مفت و مجانی، اعتبار و ارزش و لیاقت و پول و شخصیت و اینطور چیزها را از اکبر بدزدند و خودشان برای اکبر قیافه آدمها را بگیرند!
اما انتقادات من از رژیم بجای خودش باقی است تا از رژیم سلب مسوولیت نشود.
فراخوانم برای درخواست کمک از نیروهای مسلح کشور بجای خود باقی است تا مشخص شود که کشور در مقابل دادخواهی اکبر مسوول بوده است.
در جنگ نابرابر با رژیم، تا قبل از آنکه نیروهای نظامی و امنیتی برتر را بدست نیاورده ام، ضربه اول را نمی زنم و منتظر می مانم تا همینطور که امروز در واکنش به ضرب الاجل اکبر در مورد بازداشتی ها خبرهای نسبتا خوشحال کننده ای از طرف رژیم شنیدم، باز هم در اینمورد که دغدغه بزرگ، اصلی و مهم من است، خبرهای بهتری نیز بشنوم.
راهبرد اکبر همان است که بود
و موضوع ایران
_که همچنین شامل حمایت نظامی از اکبر برای آزاد سازی نیروهای مسلح ایران می شود_
نیز از لیست قراردادهایی که اکبر از شش قدرت جهانی می خواهد، خط نخورده است.
شش قدرت جهانی در قبال مانیفست مارس ۲۰۱۹ اکبر مسوولند و باید پاسخگو شوند.


علی اکبر ابراهیمی
۱۲ آذر ۱۳۹۸
۳ دسامبر ۲۰۱۹
تهران