در جستجوی خاصیت شورای امنیت سازمان ملل
"از من فقط در مقابل خودت محافظت کن
من هیچ دشمنی ندارم. همه، دوستان من و امانتداران منافع و دلبستگی های من هستند.
اگر دشمنی برای من تعریف می کنی و از من در مقابلش دفاع و محافظت می کنی، در اصل داری به استراتژی و به چشم اندازهای هدف اکبر و به منافع و دلبستگی های اکبر (که خود تو نیز هستی) حمله می کنی.
سطور فوق، یک شعر بود.
........................
آه ای شورای امنیت سازمان ملل،
کدام امنیت؟ کدام سلامت؟
بیمارستانهای تامین اجتماعی که یک ام آر آی نیز ندارند و تایم کافی برای ویزیت با حوصله و دقیق نیز ندارند تا چه رسد به سخاوت تجویز دارو، با اینحال از تو معتبرترند. بیمارستان تامین اجتماعی لااقل در اطرافم حضور داشته و خدمات حداقلی اش برایم قابل دسترس بوده. اما تو چه؟
و تو از کجا اینقدر در مورد امنیت و سلامت من مطمئن بودی که هیچ سراغی از من نگرفتی و حالی از من نپرسیدی. من که امسال نه برای کمر درد و نه سرماخوردگی بجز بیمارستان تامین اجتماعی به هیچ کجای دیگری نتوانستم مراجعه کنم!
در آبانماه امسال، کمر من در ایستگاه قفل شد و کار را یک روز تعطیل کردم و فردایش هم گمانم روز تعطیل بود. من هیچ چاره دیگری نداشتم بجز آنکه شغل سنگینم را محکم حفظ کنم و همین کار را هم کردم. درست است که آن مشکل کمرم رفع شد و من کارم را می توانم انجام دهم و مشکلی ندارم اما علامتش هنوز در کمرم است و از بدنم بیرون نرفته است و من مجبورم با احتیاط کار کنم. البته در این کشور بیگانه من هیچگاه جرات کم گذاشتن از کارم نداشته ام و ندارم.
وقتی برای گرفتن ام آر آی رایگان با دفترچه بیمه ام در دیگر بیمارستانهای مجهزتر اختصاص ندادم و آزاد نیز هزینه نکردم. اما آیا مهم نیست مطلع شوم که آیا مشکلم از دیسک و ستون مهره هاست یا یک اسپاسم عضلانی کم اهمیت؟ برای خودم اگر مهم نباشد بخاطر مشکلات و محدودیتهایم توجیه پذیر است اما برای تو چرا مهم نبود و نیست؟ چرا کاری نکردی. فقط یک بررسی می کردی به من گزارش می دادی که مشکلم عادی و طبیعی است و بطور تصنعی و مداخله گرانه از سوی سرویسهای جاسوسی کشورهای ۵+۱ و یا جمهوری اسلامی ایران ایجاد نشده است. بعید هم نیست که کار همان دو دلقک احمق یعنی ترکیه و یا سازمان ملل باشد. فقط همین یک کار را از تو می خواستم. ام آر آی از تو نمی خواستم. نتیجه آزمایشاتت را هم به خودم نمی دادی اما همین وظیفه حداقلی خودت رو انجام می دادی و گزارش نتیجه اش را به من می دادی که آیا من اینهمه بیماری در این دو سه ماه را بطور عادی بدست آورده ام یا آنکه این بیماریها بطور آگاهانه و مستقیم اما نامحسوس برایم ایجاد شده است؟
ضمنا من فعلا رییس جمهور جهان نیستم و در وضعی هستم که می توانم با غرور و موفقیت اعلام کنم که هیچ دشمنی را برای خودم به رسمیت نمی شناسم و جدی نمی گیرم. پس در نتیجه باید بگویم که
من نیاز به هیچ محافظی ندارم.
هر کس و از جمله خود تو ای شورای امنیت سازمان ملل، هر کس می خواهد از من محافظت کند من یک خواهش بزرگ از وی دارم.
"از من فقط در مقابل خودت محافظت کن".
با سپاس،
علی اکبر ابراهیمی
تهران
۱۵ ژانویه ۲۰۱۹
۲۵ دی ۱۳۹۷
من هیچ دشمنی ندارم. همه، دوستان من و امانتداران منافع و دلبستگی های من هستند.
اگر دشمنی برای من تعریف می کنی و از من در مقابلش دفاع و محافظت می کنی، در اصل داری به استراتژی و به چشم اندازهای هدف اکبر و به منافع و دلبستگی های اکبر (که خود تو نیز هستی) حمله می کنی.
سطور فوق، یک شعر بود.
........................
آه ای شورای امنیت سازمان ملل،
کدام امنیت؟ کدام سلامت؟
بیمارستانهای تامین اجتماعی که یک ام آر آی نیز ندارند و تایم کافی برای ویزیت با حوصله و دقیق نیز ندارند تا چه رسد به سخاوت تجویز دارو، با اینحال از تو معتبرترند. بیمارستان تامین اجتماعی لااقل در اطرافم حضور داشته و خدمات حداقلی اش برایم قابل دسترس بوده. اما تو چه؟
و تو از کجا اینقدر در مورد امنیت و سلامت من مطمئن بودی که هیچ سراغی از من نگرفتی و حالی از من نپرسیدی. من که امسال نه برای کمر درد و نه سرماخوردگی بجز بیمارستان تامین اجتماعی به هیچ کجای دیگری نتوانستم مراجعه کنم!
در آبانماه امسال، کمر من در ایستگاه قفل شد و کار را یک روز تعطیل کردم و فردایش هم گمانم روز تعطیل بود. من هیچ چاره دیگری نداشتم بجز آنکه شغل سنگینم را محکم حفظ کنم و همین کار را هم کردم. درست است که آن مشکل کمرم رفع شد و من کارم را می توانم انجام دهم و مشکلی ندارم اما علامتش هنوز در کمرم است و از بدنم بیرون نرفته است و من مجبورم با احتیاط کار کنم. البته در این کشور بیگانه من هیچگاه جرات کم گذاشتن از کارم نداشته ام و ندارم.
وقتی برای گرفتن ام آر آی رایگان با دفترچه بیمه ام در دیگر بیمارستانهای مجهزتر اختصاص ندادم و آزاد نیز هزینه نکردم. اما آیا مهم نیست مطلع شوم که آیا مشکلم از دیسک و ستون مهره هاست یا یک اسپاسم عضلانی کم اهمیت؟ برای خودم اگر مهم نباشد بخاطر مشکلات و محدودیتهایم توجیه پذیر است اما برای تو چرا مهم نبود و نیست؟ چرا کاری نکردی. فقط یک بررسی می کردی به من گزارش می دادی که مشکلم عادی و طبیعی است و بطور تصنعی و مداخله گرانه از سوی سرویسهای جاسوسی کشورهای ۵+۱ و یا جمهوری اسلامی ایران ایجاد نشده است. بعید هم نیست که کار همان دو دلقک احمق یعنی ترکیه و یا سازمان ملل باشد. فقط همین یک کار را از تو می خواستم. ام آر آی از تو نمی خواستم. نتیجه آزمایشاتت را هم به خودم نمی دادی اما همین وظیفه حداقلی خودت رو انجام می دادی و گزارش نتیجه اش را به من می دادی که آیا من اینهمه بیماری در این دو سه ماه را بطور عادی بدست آورده ام یا آنکه این بیماریها بطور آگاهانه و مستقیم اما نامحسوس برایم ایجاد شده است؟
ضمنا من فعلا رییس جمهور جهان نیستم و در وضعی هستم که می توانم با غرور و موفقیت اعلام کنم که هیچ دشمنی را برای خودم به رسمیت نمی شناسم و جدی نمی گیرم. پس در نتیجه باید بگویم که
من نیاز به هیچ محافظی ندارم.
هر کس و از جمله خود تو ای شورای امنیت سازمان ملل، هر کس می خواهد از من محافظت کند من یک خواهش بزرگ از وی دارم.
"از من فقط در مقابل خودت محافظت کن".
با سپاس،
علی اکبر ابراهیمی
تهران
۱۵ ژانویه ۲۰۱۹
۲۵ دی ۱۳۹۷