مجوز حمله نظامی اتمی به آمریکا را لغو و باطل کردم
من در اشغال سفارت آمریکا در تهران دست نداشته ام.
شاید خود جد و آباد اتباع و شهروندان آمریکا دست داشته باشند اما ممکن نیست که آن کار، کار من بوده باشد. چونکه من در آن زمان، کودک بوده ام و یا شاید هم نوزاد قنداقی.
می خواستم یادداشتهای سفت و سختی بنویسم در مورد اینکه احتمالا خود آمریکا در آن کار دست داشته است چونکه بعدها فرزندان کسانی که از دیوار سفارت بالا رفتند از امکان سفر به آمریکا برخوردار بودند. و .... . آیا چین و روسیه در این چهار دهه از آن اشغالگری و گروگانگیری هیچ نفعی نبرده اند که آمریکا زورش فقط به من رسیده است؟
از همه آن تئوری سازی های این شکلی منصرف شدم. نه تنها از تداوم و تعمیق تئوری سازی های خصمانه بر علیه آمریکا منصرف شدم، بلکه حتی در این یادداشت،
صریحا و رسما مجوز حمله نظامی اتمی به آمریکا
_اعم از گسترده و یا محدود_
را لغو و باطل می کنم.
بعبارت دیگر، من امروز در اینجا
صریحا و رسما یادداشت اخیر خودم که
"مجوز حمله نظامی اتمی گسترده به آمریکا"
نام داشت را لغو و باطل می کنم.
چرا چنین شد؟
چونکه آمریکا صریحا و رسما به نام نسرین ستوده و ۸۰۰ زندانی ایرانی اشاره کرد
و با این کار، عملا مدعی شد که حامی ایشان است.
سپاس آمریکا.
آن یادداشت، همچنین فرصتی و میدانی برای روسیه و چین بود تا اگر که جراتش را داشتند، در مقابل آمریکا ابراز وجود کنند و دست به ماجراجویی بزنند. اما خوشبختانه ترسیدند. چونکه درستش نیز همین بود که بترسند.
سپاس از روسیه و چین که در این فرصتی که از دستشان فرار کرد، فرصت طلبانه عمل نکردند. آنگونه که در چهار دهه اخیر در مورد ایران عمل کرده اند. وقتی که زور بالای سر روسیه و چین باشد چقدر مودب، دیپلماتیک و باشکوه می شوند!!! آفرین به روسیه و چین که اینقدر بچه های خوبی بوده اند.
امضا:
علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
تهران.
امضا:
شورای هماهنگی نیروها و نهادهای نظامی کشورهای ۵+۱ و از جمله خود آمریکا
تهیه، تدوین، نگارش و انتشار از علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
مقابل دفتر سازمان ملل در تهران
(کانون تحصن غیر حضوری اکبر در ایران).
امضا:
علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
مقابل دفتر سازمان ملل در تهران
(کانون تحصن غیر حضوری اکبر در ایران).
شاید خود جد و آباد اتباع و شهروندان آمریکا دست داشته باشند اما ممکن نیست که آن کار، کار من بوده باشد. چونکه من در آن زمان، کودک بوده ام و یا شاید هم نوزاد قنداقی.
می خواستم یادداشتهای سفت و سختی بنویسم در مورد اینکه احتمالا خود آمریکا در آن کار دست داشته است چونکه بعدها فرزندان کسانی که از دیوار سفارت بالا رفتند از امکان سفر به آمریکا برخوردار بودند. و .... . آیا چین و روسیه در این چهار دهه از آن اشغالگری و گروگانگیری هیچ نفعی نبرده اند که آمریکا زورش فقط به من رسیده است؟
از همه آن تئوری سازی های این شکلی منصرف شدم. نه تنها از تداوم و تعمیق تئوری سازی های خصمانه بر علیه آمریکا منصرف شدم، بلکه حتی در این یادداشت،
صریحا و رسما مجوز حمله نظامی اتمی به آمریکا
_اعم از گسترده و یا محدود_
را لغو و باطل می کنم.
بعبارت دیگر، من امروز در اینجا
صریحا و رسما یادداشت اخیر خودم که
"مجوز حمله نظامی اتمی گسترده به آمریکا"
نام داشت را لغو و باطل می کنم.
چرا چنین شد؟
چونکه آمریکا صریحا و رسما به نام نسرین ستوده و ۸۰۰ زندانی ایرانی اشاره کرد
و با این کار، عملا مدعی شد که حامی ایشان است.
سپاس آمریکا.
آن یادداشت، همچنین فرصتی و میدانی برای روسیه و چین بود تا اگر که جراتش را داشتند، در مقابل آمریکا ابراز وجود کنند و دست به ماجراجویی بزنند. اما خوشبختانه ترسیدند. چونکه درستش نیز همین بود که بترسند.
سپاس از روسیه و چین که در این فرصتی که از دستشان فرار کرد، فرصت طلبانه عمل نکردند. آنگونه که در چهار دهه اخیر در مورد ایران عمل کرده اند. وقتی که زور بالای سر روسیه و چین باشد چقدر مودب، دیپلماتیک و باشکوه می شوند!!! آفرین به روسیه و چین که اینقدر بچه های خوبی بوده اند.
امضا:
علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
تهران.
امضا:
شورای هماهنگی نیروها و نهادهای نظامی کشورهای ۵+۱ و از جمله خود آمریکا
تهیه، تدوین، نگارش و انتشار از علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
مقابل دفتر سازمان ملل در تهران
(کانون تحصن غیر حضوری اکبر در ایران).
امضا:
علی اکبر ابراهیمی
شنبه
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
۱۵ سپتامبر ۲۰۱۸
مقابل دفتر سازمان ملل در تهران
(کانون تحصن غیر حضوری اکبر در ایران).