در امور داخلی جهان دخالت، ماجراجویی و اخلال نکن
دشمنی و ظلم بر علیه اکبر نشانه فسادها، فجایع و جنایات گسترده و عمیقی در ماهیت هر موجودی است که دست به دشمنی و ظلم بر علیه اکبر می زند.
و همه مشکلات جهان نیز در دیدگاه اکبر از همین نقطه آغاز می شود. یعنی از بی نظمی یا بی ادبی در مقابل اکبر و در عین حال نیز در موقعیتی برتر از اکبر قرار داشتن.
یعنی دقیقا همان کاری که ایرانیان در سال ۲۰۰۹ در فضای کسب و کار ایران در قلهک از سیستم اطلاعاتی و امنیتی ایران پول گرفتند تا با اکبر انجام دهند.
من این را در سال ۲۰۱۱ در بند ۳۵۰ زندان اوین به یک اصلاح طلب نزدیک به خاتمی نیز گفتم. گفتم حتما شما نان حرامی چیزی خورده اید که به خودتان اجازه می دهید با من اینطور صحبت کنید.
آیا ترکیه کار و زندگی نداره که فکر و ذکرش شده توجه ویژه به اکبر؟!!!
پس از بی جواب گذاشتن اونهمه پی گیری و استعلامهای من در مورد حق ورودم به خاک ترکیه، این کشور برای سومین بار هم من رو به مرز ورودی خودش کشونده تا به من بگه که "نه". آیا معنی دار نیست؟
خوب به سلامتی! همین نه رو در پاسخ به استعلامهام می گفتی چی میشد؟ می مردی؟ اینطوری آیا شده ای یک کشور مهم؟!
خدا شفات بده.
خوشحال می شدم اگر با یک سفر سه ماهه به ترکیه و کار کردن در فضای کسب و کار آن و تلنگری هم به یو. ان. ایچ. سی. آر در آن کشور زدن و اوضاع را سنجیدن، از کدورت و بی اعتمادی متقابل میان آن کشور و خودم بکاهم و ترکیه را تا حدی از اتهام همدستی در ظلم و دشمنی ۵+۱ بر علیه اکبر تبرئه کنم. اما ترکیه خودش نخواست.
ترکیه با آنهمه مشکلات و اختلافات و فضای تند و نفرت باری که در تعاملات سیاست داخلی خودشان نسبت به یکدیگر روا می دارند و به یکدیگر دیکتاتور می گویند و همدیگر را به زندان می اندازند و ....، چه جذابیتی می توانست برای من که بدون استانداردهای لازم و کافی در اینموارد برای کشور میزبانم نمی توانم در آن کشور نفس بکشم داشته باشد؟
حتما انتظار داشتند که قاچاقی بیایم؟ چه زیاده خواه! لااقل ابتدا به صلح و آشتی ملی در سطح استانداردهای اکبر می رسیدند، سپس به چنین انتظارات و آرزوهای تهوع انگیزی امید می بستند.
قاچاقی که نمی آیم هیچ، اگر به این آمدن احتیاج دارید، ابتدا پرونده اکبر را به ۵+۱ ارایه دهید و کار را تا یک جاهایی پیش ببرید، برای جلسه وزرای خارجه ۵+۱ می آیم. پول بلیط و عوارض خروج از کشور و .... نیز به عهده کشور میزبان است که به فوضولی در امور جهان بطرزی ماجراجویانه و شدید علاقه دارد.
فراخوانی برای آشتی ملی در ترکیه نیز در من وجود ندارد. چرا که می دانم حذب اردوغان به چنین چیزی علاقه ندارد و این در حالی است که همه طرفها در فضای سیاست داخلی ترکیه بدون حتی یک استثنا باید به من درخواست می دادند که فراخوان آشتی ملی بدهم اما هیچیک چنین درخواستی از من نداشته اند.
در هر صورت، پرسش های من از کشورهای پنج بعلاوه یک به جای خودش باقی است و اینگونه ضربه ها جای خالی پاسخ به آن پرسشها را پر نمی کند.
بغیر از پاسخ آن پرسشها، کشورهای ۵+۱ باید برای سه ضربه بی ثبات ساز ترکیه به اکبر طی نه سال اخیر نیز بدون فراپکنی و بدون متهم کردن ترکیه که یک بچه است و کاره ای نیست و با تحمل هزینه های مربوطه، پاسخگو شوند.
وقتی که می بینم چیزی قابل جبران نیست و نه توان و نه خواستی برای پاسخگویی وجود ندارد، حس می کنم از شر اشتباه راهبردی "رحم کردن و دلسوزی و خیرخواهی برای شیاطین اعم از شیاطین پشه ای و یا شیاطین هیولایی" رها شده ام و خدا را بهتر حس می کنم و اخلاق و رفتارم طبیعی تر، متعادل تر و عادلانه تر شده است.
در حالی که ثروتهای عمومی مردم مظلوم ایران طی چهار دهه گذشته مورد دست اندازی طبقه حاکم در ایران قرار گرفته است و اخلاق و رفتار مردم له شده و بیچاره ایران با یکدیگر نیز تحت تاثیر الگوی رفتاری طبقه مافیایی حاکم قرار گرفته و انگیزه ها برای ارایه بهترین خدمات در جامعه ایران کاهش یافته و این روزها دیگر کمتر کسانی نیز حال و حوصله و دل و دماغ پاسخگویی و همچنین احساس وظیفه ای برای پاسخگویی دارند،
کشورهای ۵+۱ همان موجوداتی هستند که در دل چنین اوضاعی، فرصتهای تجارت و معامله با این طبقه حاکم بر ایران را با اشتها جستجو کردند و در مورد امور اتمی ایران نیز با ایشان توافق کردند و به ایشان مشروعیت را نه در ازای رعایت استانداردهای سیاسی در داخل که در ازای باجگیری های خودشان دادند.
در صورتی که اولویت نداشتن موضوع طرز رفتار حکومت ایران با مردم خودش برای ۵+۱ بر اولویت دغدغه های اتمی ۵+۱ در مورد ایران، هیچ توجیهی نداشت.
با رویکرد پی گیری منافع خودشان وارد ایران می شوند و بدون جستجوی نظر ملت ایران و بدون نظر خواهی از من و یا دیگر نخبگان سیاسی ایران، قرار داد می بندند و در امور داخلی و خارجی ایران دخالت می کنند اما پاسخگوی مسایل مردم ایران نیستند. پولهای ملت ایران کجاست؟ فرصتهای از دست رفته ایران و جوانان تلف شده یا پیر شده اش برای توسعه و پیشرفت کجاست؟
امپراطوری ها با کفر می مانند، اما با ظلم نمی مانند.
خدایا هر کسی که نسبت به من خصومت و دشمنی می ورزد، دشمنی اش را به خودش برگردان و مرا از دشمنانم قوی تر گردان و دشمنان مرا نابود کن. امین.
دوستان من در ایران نه و نیم سال اخیر و چهل سال اخیر مورد ظلم و تهمت و ناسپاسی قرار گرفته اند و
جهان نیز از دستاوردهای احتمالی تداوم بموقع مطالعات و پیشرفتهای اکبر محروم شد
و
هر چند در اینک و اینجا (در زمان حال ابدی همینک همیشه) باور دارم که
همه چیز در حالت مطلوب است
اما در اینک و اینجا (آگوست ۲۰۱۸)
بدلیل ملاحظات دفاعی و امنیتی رسما اعلام می کنم که
من به امنیت کشورهای ۵+۱ و مصونیت اتباع و شهروندانشان از شکنجه فیزیکی دستجمعی اعتراض دارم و در مقابل امنیت آنها ایستاده ام.
علی اکبر ابراهیمی
آگوست ۲۰۱۸
مرداد ۱۳۹۷
مقابل سفارت آراج کشورهای ۵+۱ در تهران
(یعنی همان مقابل سفارت ترکیه در تهران).
و همه مشکلات جهان نیز در دیدگاه اکبر از همین نقطه آغاز می شود. یعنی از بی نظمی یا بی ادبی در مقابل اکبر و در عین حال نیز در موقعیتی برتر از اکبر قرار داشتن.
یعنی دقیقا همان کاری که ایرانیان در سال ۲۰۰۹ در فضای کسب و کار ایران در قلهک از سیستم اطلاعاتی و امنیتی ایران پول گرفتند تا با اکبر انجام دهند.
من این را در سال ۲۰۱۱ در بند ۳۵۰ زندان اوین به یک اصلاح طلب نزدیک به خاتمی نیز گفتم. گفتم حتما شما نان حرامی چیزی خورده اید که به خودتان اجازه می دهید با من اینطور صحبت کنید.
آیا ترکیه کار و زندگی نداره که فکر و ذکرش شده توجه ویژه به اکبر؟!!!
پس از بی جواب گذاشتن اونهمه پی گیری و استعلامهای من در مورد حق ورودم به خاک ترکیه، این کشور برای سومین بار هم من رو به مرز ورودی خودش کشونده تا به من بگه که "نه". آیا معنی دار نیست؟
خوب به سلامتی! همین نه رو در پاسخ به استعلامهام می گفتی چی میشد؟ می مردی؟ اینطوری آیا شده ای یک کشور مهم؟!
خدا شفات بده.
خوشحال می شدم اگر با یک سفر سه ماهه به ترکیه و کار کردن در فضای کسب و کار آن و تلنگری هم به یو. ان. ایچ. سی. آر در آن کشور زدن و اوضاع را سنجیدن، از کدورت و بی اعتمادی متقابل میان آن کشور و خودم بکاهم و ترکیه را تا حدی از اتهام همدستی در ظلم و دشمنی ۵+۱ بر علیه اکبر تبرئه کنم. اما ترکیه خودش نخواست.
ترکیه با آنهمه مشکلات و اختلافات و فضای تند و نفرت باری که در تعاملات سیاست داخلی خودشان نسبت به یکدیگر روا می دارند و به یکدیگر دیکتاتور می گویند و همدیگر را به زندان می اندازند و ....، چه جذابیتی می توانست برای من که بدون استانداردهای لازم و کافی در اینموارد برای کشور میزبانم نمی توانم در آن کشور نفس بکشم داشته باشد؟
حتما انتظار داشتند که قاچاقی بیایم؟ چه زیاده خواه! لااقل ابتدا به صلح و آشتی ملی در سطح استانداردهای اکبر می رسیدند، سپس به چنین انتظارات و آرزوهای تهوع انگیزی امید می بستند.
قاچاقی که نمی آیم هیچ، اگر به این آمدن احتیاج دارید، ابتدا پرونده اکبر را به ۵+۱ ارایه دهید و کار را تا یک جاهایی پیش ببرید، برای جلسه وزرای خارجه ۵+۱ می آیم. پول بلیط و عوارض خروج از کشور و .... نیز به عهده کشور میزبان است که به فوضولی در امور جهان بطرزی ماجراجویانه و شدید علاقه دارد.
فراخوانی برای آشتی ملی در ترکیه نیز در من وجود ندارد. چرا که می دانم حذب اردوغان به چنین چیزی علاقه ندارد و این در حالی است که همه طرفها در فضای سیاست داخلی ترکیه بدون حتی یک استثنا باید به من درخواست می دادند که فراخوان آشتی ملی بدهم اما هیچیک چنین درخواستی از من نداشته اند.
در هر صورت، پرسش های من از کشورهای پنج بعلاوه یک به جای خودش باقی است و اینگونه ضربه ها جای خالی پاسخ به آن پرسشها را پر نمی کند.
بغیر از پاسخ آن پرسشها، کشورهای ۵+۱ باید برای سه ضربه بی ثبات ساز ترکیه به اکبر طی نه سال اخیر نیز بدون فراپکنی و بدون متهم کردن ترکیه که یک بچه است و کاره ای نیست و با تحمل هزینه های مربوطه، پاسخگو شوند.
وقتی که می بینم چیزی قابل جبران نیست و نه توان و نه خواستی برای پاسخگویی وجود ندارد، حس می کنم از شر اشتباه راهبردی "رحم کردن و دلسوزی و خیرخواهی برای شیاطین اعم از شیاطین پشه ای و یا شیاطین هیولایی" رها شده ام و خدا را بهتر حس می کنم و اخلاق و رفتارم طبیعی تر، متعادل تر و عادلانه تر شده است.
در حالی که ثروتهای عمومی مردم مظلوم ایران طی چهار دهه گذشته مورد دست اندازی طبقه حاکم در ایران قرار گرفته است و اخلاق و رفتار مردم له شده و بیچاره ایران با یکدیگر نیز تحت تاثیر الگوی رفتاری طبقه مافیایی حاکم قرار گرفته و انگیزه ها برای ارایه بهترین خدمات در جامعه ایران کاهش یافته و این روزها دیگر کمتر کسانی نیز حال و حوصله و دل و دماغ پاسخگویی و همچنین احساس وظیفه ای برای پاسخگویی دارند،
کشورهای ۵+۱ همان موجوداتی هستند که در دل چنین اوضاعی، فرصتهای تجارت و معامله با این طبقه حاکم بر ایران را با اشتها جستجو کردند و در مورد امور اتمی ایران نیز با ایشان توافق کردند و به ایشان مشروعیت را نه در ازای رعایت استانداردهای سیاسی در داخل که در ازای باجگیری های خودشان دادند.
در صورتی که اولویت نداشتن موضوع طرز رفتار حکومت ایران با مردم خودش برای ۵+۱ بر اولویت دغدغه های اتمی ۵+۱ در مورد ایران، هیچ توجیهی نداشت.
با رویکرد پی گیری منافع خودشان وارد ایران می شوند و بدون جستجوی نظر ملت ایران و بدون نظر خواهی از من و یا دیگر نخبگان سیاسی ایران، قرار داد می بندند و در امور داخلی و خارجی ایران دخالت می کنند اما پاسخگوی مسایل مردم ایران نیستند. پولهای ملت ایران کجاست؟ فرصتهای از دست رفته ایران و جوانان تلف شده یا پیر شده اش برای توسعه و پیشرفت کجاست؟
امپراطوری ها با کفر می مانند، اما با ظلم نمی مانند.
خدایا هر کسی که نسبت به من خصومت و دشمنی می ورزد، دشمنی اش را به خودش برگردان و مرا از دشمنانم قوی تر گردان و دشمنان مرا نابود کن. امین.
دوستان من در ایران نه و نیم سال اخیر و چهل سال اخیر مورد ظلم و تهمت و ناسپاسی قرار گرفته اند و
جهان نیز از دستاوردهای احتمالی تداوم بموقع مطالعات و پیشرفتهای اکبر محروم شد
و
هر چند در اینک و اینجا (در زمان حال ابدی همینک همیشه) باور دارم که
همه چیز در حالت مطلوب است
اما در اینک و اینجا (آگوست ۲۰۱۸)
بدلیل ملاحظات دفاعی و امنیتی رسما اعلام می کنم که
من به امنیت کشورهای ۵+۱ و مصونیت اتباع و شهروندانشان از شکنجه فیزیکی دستجمعی اعتراض دارم و در مقابل امنیت آنها ایستاده ام.
علی اکبر ابراهیمی
آگوست ۲۰۱۸
مرداد ۱۳۹۷
مقابل سفارت آراج کشورهای ۵+۱ در تهران
(یعنی همان مقابل سفارت ترکیه در تهران).