گزینه نظامی بر علیه ترکیه روی میز است
پرزیدنت محترم ترکیه، عالیجناب اردوغان,
من در این نامه نگاه استراتژیک خودم در مورد ترکیه را یکبار دیگر نیز به ترتیب زیر تعریف و تبیین می کنم
و امیدوارم که ترکیه با من تماس بگیرد و مراتب دلتنگی و حسن نظر خودش نسبت به مرا به اطلاعم برساند. چرا که من هنوز هم ترکیه را دوست دارم و به ترکیه فکر می کنم و ترانه های ترکیه ای را گوش می دهم و گهگاه برای ترکیه دلتنگ نیز می شوم و رفتار ضرر رسان و تهوع انگیز ترکیه با خودم طی نه سال اخیر را هنوز هم با خوش خیالی و خوش باوری به حساب علاقه شدید و استثنایی ترکیه نسبت به خودم ارزیابی می کنم.
هر چند شاید بعید به نظر برسد که
من قبل و یا بعد از مرگم و به هر نوعی و با هر وسیله ای
بتوانم اتباع و شهروندان کشورهای 5+1 را بطور دستجمعی شکنجه فیزیکی کنم و آن کشورها را با یک قدرت قهریه مطلقا برتر به میزانی دردناک مجازات کنم و تحت فشار قرار دهم،
اما در این فرضیه و آرمان بشری که "من بتوانم چنین اراده ای را عملی کنم"، چالشی غیر قابل مهار برای ترکیه نهفته است.
بدین ترتیب که آن کشورهای ستمگر در آن وضعیت قطعا آرزوهایی از قبیل تسکین درد و فرار از عذاب و دستیابی به سپر خواهند داشت
و فراپکنی و توسل به حمله نظامی بر علیه ترکیه بعنوان کشوری که ظلم 5+1 بر علیه اکبر و جهان اکبر بوسیله آن کشور و بوسیله شعبه سازمان ملل در آن کشور اجرا شده است نیز از جمله اقدامات محتمل از سوی هر یک از آن شش کشور در چنان وضعیتی خواهد بود.
هر چند که من با حمله نظامی آنها به ترکیه مخالف نیستم اما با آن موافق نیز نیستم و چنین چیزی مورد نظر و مورد تایید من نیست و من منافعم را در آن تعریف نکرده ام.
و همچنین از آنجا که معتقدم از جانب ترکیه و سازمان ملل هرگز هیچگونه ظلمی به من نشده است
به خود ترکیه نیز پیشنهاد می کنم که چنین حق و حتی بهانه ای را از آن دوستان فرصت طلب اکبر بگیرد و در اختیار آنها قرار ندهد
یعنی اینکه ترکیه به سرعت دست به یک ویرایش در
تعریف منافع خودش در نسبت با اکبر بزند
و خط مشی خودش در مورد اکبر
که طی نه سال اخیر با آسیب رسانی و خصومت بر علیه اکبر تعریف شده بود
را باز تعریف کند
و منافع خودش در نسبت با اکبر را
اگر نه در دوستی با اکبر و کمک و حمایت از وی
که لااقل در بیگانگی و غریبگی و احترام متقابل با اکبر
تعریف فرماید،
حتی اگر که با این کار، کامیونهایی پر از شمش طلا و پول نقد به ترکیه جایزه یا باج داده نشود.
آیا باور دارید که رفتار ماجراجویانه و مداخله گر و ظالمانه ترکیه با اکبر و جهان ذهنی اش طی نه سال اخیر، ترکیه را نسبت به اکبر بدهکار کرده است؟
من از ترکیه انتظار دارم و می خواهم که پرونده اکبر را رسما به کشورهای ۵+۱ ارایه و ابلاغ کند تا بتوانم بخاطر علاقه ای که به ترکیه دارم، در دیدگاه خودم ترکیه را از بابت ظلم به اکبر بطور کامل تبرئه کنم و ببخشم.
چرا ترکیه استعلامهای من طی نه سال اخیر در مورد امکان سفرم به ترکیه را بی پاسخ گذاشته است؟
لطفا به دیلکچه پاسخ دهید و رسما بگویید که من حق سفر به ترکیه را ندارم. چرا من باید بلیط بگیرم و بیایم و در مرز برای سومین بار رسما با مسدود کردن راهم به من صدمه بزنید؟ چرا اصرار دارید که من به ترکیه بیایم؟ به ترکیه آمدن من چه لزوم و ضرورتی برای ترکیه دارد؟ اگر ترکیه به من احتیاج ندارد چرا به دیلکچه ای که ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ با پست سریع به گنل مدیرلیک اداره مهاجرت ترکیه در آنکارا فرستادم جواب نمی دهد و رسما به من نمی گوید که من حق سفر به ترکیه را ندارم؟
اصلا چرا در زمستان که یخبندان بود همه کارفرماها در بخش بتن ترکیه آگهی کار می دادند اما الآن که فصل ساختمان سازی نیز هست در ترکیه همش کارگرها دارند پست می گذارند و دنبال کار می گردند؟ با این وضع کار برای کارگران خودتان، برای من که یک خارجی هستم اوضاع چه خواهد بود!؟ در ترکیه چه خبر است؟ من آنهمه برای ترکیه دعا کردم، چرا همه نیروهای سیاسی اعم از موافق و منتقد و غیره در ترکیه نیز برای ترکیه دعا نکردند تا امروز وضع کسب و کار در ترکیه خوب باشد؟ در ترکیه چه خبر است؟ ایران آنهمه پس از ۲۰۰۹ در بخش ساختمان سازی به ترکیه ای ها شغل داد، آیا یک شغل برای علی اکبر در ترکیه نیست؟
اگر من عالی ترین موقعیت شغلی ام طی شش سال اخیر در ایران که در بخش بتن بوده ام را رها کرده و همچون دو بار قبلی که با منع ورود بدون اطلاع رسمی قبلی مواجه شدم به ترکیه اعتماد کنم و برای سومین بار به ترکیه بیایم و منع ورود داشته باشم و کارم در ایران را نیز از دست بدهم و یا منع ورود نداشته باشم اما در ترکیه مرا نخواهند و به من شغل ندهند و پیشرفت من در فضای کسب و کار ترکیه با اختلال دولتی مواجه شود و من بجز مخارج زندگی و تفریح، ماهیانه دو هزار لیر نیز پس انداز نداشته باشم چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ مگر دو بار قبلی که زندگی مرا با منع ورود بدون پاسخ به استعلام حق ورود سیاه کردید کسی پاسخگو شد؟
اصلا چرا به استعلام جواب نمی دهید؟ مگر شما کشور مافیایی هستید که به خودتان اجازه چنین رفتاری با اکبر را می دهید؟! اصلا چه لزومی به آمدن فیزیکی خودم هست؟ شما حتی در صورت نیامدنم نیز این فرصت را دارید که پرونده اکبر را به ۵+۱ ارجا و ابلاغ کنید.
فرصتها برای ترکیه همچون ابر به سرعت در حال از دست رفتن هستند.
شاید ترکیه چند رقم محدود کامیون پر از پول نقد و شمش طلا از ایران برده باشد که من خودم شخصا شکایتی در اینمورد ندارم و جوانان تحصیل کرده نسلهای ایران باثبات فردا خودشان توانایی پی گیری حقوقی چنین موضوعاتی را خواهند داشت،
اما من موفق شده ام که در مرجع قضایی ذهنی سازمان و نظام فکری و تئوریک خودم، کشورهای ۵+۱ را بطور غیابی متهم و محکوم کنم به اینکه در طول بیش از چهار دهه اخیر، همواره کامیونهایی پر از شمش طلا و پول نقد از ایران بار هواپیماهایشان کرده اند و به کشورهای خودشان برده اند.
پس این یک بازی خطرناک است که ترکیه نیز همچون سازمان ملل در آن بعنوان "آراج" یا وسیله از سوی شش قدرت جهانی مورد استفاده قرار گرفته
و به نفع ترکیه است که بازی کثیف آنها را به خودشان واگذار کرده و پرونده اکبر را به خود آن شش کشور ارجاع کند.
به نظر من
گزینه نظامی بر علیه ترکیه، باید از روی میز کشورهای ۵+۱ برداشته شود. یعنی دولت ترکیه باید پرونده اکبر را رسما به کشورهای ۵+۱ ارایه و ابلاغ کند تا بی طرفی و عدم دخالت خودش در تعامل شش قدرت جهانی با اکبر را به اثبات رسانده باشد.
چونکه این پرونده به همان شش قدرت جهانی و اکبر مربوط بوده است و رفتار نه سال اخیر ترکیه با اکبر، شایبه دخالت ترکیه در تعامل اکبر با شش قدرت جهانی و خودشیرینی فداکارانه ترکیه برای آن کشورهای خودشیفته خودکامه را ایجاد کرده است. ترکیه باید این بهانه شش قدرت جهانی را از بین ببرد.
در هر صورت ترکیه حتی اگر پرونده اکبر را رسما به خود کشورهای ۵+۱ ارجاع و ابلاغ نکند باز هم من با ترکیه کاری ندارم
و در دیدگاه من
توپ در زمین شش قدرت جهانی (آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه، آلمان) است.
مسوولیت فراپکنی آن شش قدرت جهانی نیز با من نخواهد بود، بلکه با خودشان و با آراجها و بازیچه هایشان خواهد بود.
اما با عدم پاسخگویی تان به استعلامهای حق ورودم به خاک ترکیه چه خواهید کرد؟ این جرم و ظلمتان را چگونه بدون کمک خودتان ببخشم و بشویم و پاک کنم؟
خیلی ممنونم،
با ارادت و احترام،
علی اکبر ابراهیمی
چهارشنبه
۲۷ تیر ۱۳۹۷
۱۸ جولای ۲۰۱۸
تهران
من در این نامه نگاه استراتژیک خودم در مورد ترکیه را یکبار دیگر نیز به ترتیب زیر تعریف و تبیین می کنم
و امیدوارم که ترکیه با من تماس بگیرد و مراتب دلتنگی و حسن نظر خودش نسبت به مرا به اطلاعم برساند. چرا که من هنوز هم ترکیه را دوست دارم و به ترکیه فکر می کنم و ترانه های ترکیه ای را گوش می دهم و گهگاه برای ترکیه دلتنگ نیز می شوم و رفتار ضرر رسان و تهوع انگیز ترکیه با خودم طی نه سال اخیر را هنوز هم با خوش خیالی و خوش باوری به حساب علاقه شدید و استثنایی ترکیه نسبت به خودم ارزیابی می کنم.
هر چند شاید بعید به نظر برسد که
من قبل و یا بعد از مرگم و به هر نوعی و با هر وسیله ای
بتوانم اتباع و شهروندان کشورهای 5+1 را بطور دستجمعی شکنجه فیزیکی کنم و آن کشورها را با یک قدرت قهریه مطلقا برتر به میزانی دردناک مجازات کنم و تحت فشار قرار دهم،
اما در این فرضیه و آرمان بشری که "من بتوانم چنین اراده ای را عملی کنم"، چالشی غیر قابل مهار برای ترکیه نهفته است.
بدین ترتیب که آن کشورهای ستمگر در آن وضعیت قطعا آرزوهایی از قبیل تسکین درد و فرار از عذاب و دستیابی به سپر خواهند داشت
و فراپکنی و توسل به حمله نظامی بر علیه ترکیه بعنوان کشوری که ظلم 5+1 بر علیه اکبر و جهان اکبر بوسیله آن کشور و بوسیله شعبه سازمان ملل در آن کشور اجرا شده است نیز از جمله اقدامات محتمل از سوی هر یک از آن شش کشور در چنان وضعیتی خواهد بود.
هر چند که من با حمله نظامی آنها به ترکیه مخالف نیستم اما با آن موافق نیز نیستم و چنین چیزی مورد نظر و مورد تایید من نیست و من منافعم را در آن تعریف نکرده ام.
و همچنین از آنجا که معتقدم از جانب ترکیه و سازمان ملل هرگز هیچگونه ظلمی به من نشده است
به خود ترکیه نیز پیشنهاد می کنم که چنین حق و حتی بهانه ای را از آن دوستان فرصت طلب اکبر بگیرد و در اختیار آنها قرار ندهد
یعنی اینکه ترکیه به سرعت دست به یک ویرایش در
تعریف منافع خودش در نسبت با اکبر بزند
و خط مشی خودش در مورد اکبر
که طی نه سال اخیر با آسیب رسانی و خصومت بر علیه اکبر تعریف شده بود
را باز تعریف کند
و منافع خودش در نسبت با اکبر را
اگر نه در دوستی با اکبر و کمک و حمایت از وی
که لااقل در بیگانگی و غریبگی و احترام متقابل با اکبر
تعریف فرماید،
حتی اگر که با این کار، کامیونهایی پر از شمش طلا و پول نقد به ترکیه جایزه یا باج داده نشود.
آیا باور دارید که رفتار ماجراجویانه و مداخله گر و ظالمانه ترکیه با اکبر و جهان ذهنی اش طی نه سال اخیر، ترکیه را نسبت به اکبر بدهکار کرده است؟
من از ترکیه انتظار دارم و می خواهم که پرونده اکبر را رسما به کشورهای ۵+۱ ارایه و ابلاغ کند تا بتوانم بخاطر علاقه ای که به ترکیه دارم، در دیدگاه خودم ترکیه را از بابت ظلم به اکبر بطور کامل تبرئه کنم و ببخشم.
چرا ترکیه استعلامهای من طی نه سال اخیر در مورد امکان سفرم به ترکیه را بی پاسخ گذاشته است؟
لطفا به دیلکچه پاسخ دهید و رسما بگویید که من حق سفر به ترکیه را ندارم. چرا من باید بلیط بگیرم و بیایم و در مرز برای سومین بار رسما با مسدود کردن راهم به من صدمه بزنید؟ چرا اصرار دارید که من به ترکیه بیایم؟ به ترکیه آمدن من چه لزوم و ضرورتی برای ترکیه دارد؟ اگر ترکیه به من احتیاج ندارد چرا به دیلکچه ای که ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ با پست سریع به گنل مدیرلیک اداره مهاجرت ترکیه در آنکارا فرستادم جواب نمی دهد و رسما به من نمی گوید که من حق سفر به ترکیه را ندارم؟
اصلا چرا در زمستان که یخبندان بود همه کارفرماها در بخش بتن ترکیه آگهی کار می دادند اما الآن که فصل ساختمان سازی نیز هست در ترکیه همش کارگرها دارند پست می گذارند و دنبال کار می گردند؟ با این وضع کار برای کارگران خودتان، برای من که یک خارجی هستم اوضاع چه خواهد بود!؟ در ترکیه چه خبر است؟ من آنهمه برای ترکیه دعا کردم، چرا همه نیروهای سیاسی اعم از موافق و منتقد و غیره در ترکیه نیز برای ترکیه دعا نکردند تا امروز وضع کسب و کار در ترکیه خوب باشد؟ در ترکیه چه خبر است؟ ایران آنهمه پس از ۲۰۰۹ در بخش ساختمان سازی به ترکیه ای ها شغل داد، آیا یک شغل برای علی اکبر در ترکیه نیست؟
اگر من عالی ترین موقعیت شغلی ام طی شش سال اخیر در ایران که در بخش بتن بوده ام را رها کرده و همچون دو بار قبلی که با منع ورود بدون اطلاع رسمی قبلی مواجه شدم به ترکیه اعتماد کنم و برای سومین بار به ترکیه بیایم و منع ورود داشته باشم و کارم در ایران را نیز از دست بدهم و یا منع ورود نداشته باشم اما در ترکیه مرا نخواهند و به من شغل ندهند و پیشرفت من در فضای کسب و کار ترکیه با اختلال دولتی مواجه شود و من بجز مخارج زندگی و تفریح، ماهیانه دو هزار لیر نیز پس انداز نداشته باشم چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ مگر دو بار قبلی که زندگی مرا با منع ورود بدون پاسخ به استعلام حق ورود سیاه کردید کسی پاسخگو شد؟
اصلا چرا به استعلام جواب نمی دهید؟ مگر شما کشور مافیایی هستید که به خودتان اجازه چنین رفتاری با اکبر را می دهید؟! اصلا چه لزومی به آمدن فیزیکی خودم هست؟ شما حتی در صورت نیامدنم نیز این فرصت را دارید که پرونده اکبر را به ۵+۱ ارجا و ابلاغ کنید.
فرصتها برای ترکیه همچون ابر به سرعت در حال از دست رفتن هستند.
شاید ترکیه چند رقم محدود کامیون پر از پول نقد و شمش طلا از ایران برده باشد که من خودم شخصا شکایتی در اینمورد ندارم و جوانان تحصیل کرده نسلهای ایران باثبات فردا خودشان توانایی پی گیری حقوقی چنین موضوعاتی را خواهند داشت،
اما من موفق شده ام که در مرجع قضایی ذهنی سازمان و نظام فکری و تئوریک خودم، کشورهای ۵+۱ را بطور غیابی متهم و محکوم کنم به اینکه در طول بیش از چهار دهه اخیر، همواره کامیونهایی پر از شمش طلا و پول نقد از ایران بار هواپیماهایشان کرده اند و به کشورهای خودشان برده اند.
پس این یک بازی خطرناک است که ترکیه نیز همچون سازمان ملل در آن بعنوان "آراج" یا وسیله از سوی شش قدرت جهانی مورد استفاده قرار گرفته
و به نفع ترکیه است که بازی کثیف آنها را به خودشان واگذار کرده و پرونده اکبر را به خود آن شش کشور ارجاع کند.
به نظر من
گزینه نظامی بر علیه ترکیه، باید از روی میز کشورهای ۵+۱ برداشته شود. یعنی دولت ترکیه باید پرونده اکبر را رسما به کشورهای ۵+۱ ارایه و ابلاغ کند تا بی طرفی و عدم دخالت خودش در تعامل شش قدرت جهانی با اکبر را به اثبات رسانده باشد.
چونکه این پرونده به همان شش قدرت جهانی و اکبر مربوط بوده است و رفتار نه سال اخیر ترکیه با اکبر، شایبه دخالت ترکیه در تعامل اکبر با شش قدرت جهانی و خودشیرینی فداکارانه ترکیه برای آن کشورهای خودشیفته خودکامه را ایجاد کرده است. ترکیه باید این بهانه شش قدرت جهانی را از بین ببرد.
در هر صورت ترکیه حتی اگر پرونده اکبر را رسما به خود کشورهای ۵+۱ ارجاع و ابلاغ نکند باز هم من با ترکیه کاری ندارم
و در دیدگاه من
توپ در زمین شش قدرت جهانی (آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه، آلمان) است.
مسوولیت فراپکنی آن شش قدرت جهانی نیز با من نخواهد بود، بلکه با خودشان و با آراجها و بازیچه هایشان خواهد بود.
اما با عدم پاسخگویی تان به استعلامهای حق ورودم به خاک ترکیه چه خواهید کرد؟ این جرم و ظلمتان را چگونه بدون کمک خودتان ببخشم و بشویم و پاک کنم؟
خیلی ممنونم،
با ارادت و احترام،
علی اکبر ابراهیمی
چهارشنبه
۲۷ تیر ۱۳۹۷
۱۸ جولای ۲۰۱۸
تهران