موضوعات مکمل، فعالند
روسیه، بازی نیست
من نیازی به آرایش سیاسی روسی برای کشورم ندارم.
قبل از همان انتخابات 88 نیز گفته بودم که دور باطل نفرت و استبداد را برای ایران نمی خواهم. خودم هم آمدم ایران تا نگویند که رفته از دور نظر میده.
من نیاز ندارم که روسیه دست به شکنجه و سرکوب و زندان و تبعید و غیره و ذالک امثال مهدی خزعلی و آرش صادقی و غیره و ذالک بزند و بدین ترتیب برای ایشان حق آب و خاک ویژه و شناسنامه سبز ایجاد کند.
توطئه های روسی در فضای سیاسی ایران برای من الزام آور نیست.
در همان اوین نیز سیاسی های این ملت به من می گفتند رهبر، در حوادث اخیر نیز مردم ایران مرا رهبر صدا کردند.
قرار نیست که یکی با هواپیما از آن سر دنیا بیاید بریند توی این کشور. خودم مگر مرده ام. هر وقت که من به عشق چشم و ابروی اعضای همواره با هم درگیر اپوزیسیون ایرانی خودم را کشتم آنگاه بیایند ادعای وارث اکبر بودن سر دهند.
در شرایطی که دهها میلیون قطره و جوانه سبز در ایران زندگی می کنند چه جای دم زدن خاتمی ها و موسوی ها و کروبی های برانداز و یا اصلاح طلب داخل و یا خارج؟ جنبش موظف به تقویت مهره های برجسته و سرمایه های انسانی خویش در داخل و خارج است. اما آنها اجازه و حق ندارند به قیمت اعطای امتیاز، در مورد اهداف طبقه بندی شده و زمانبندی شده جنبش با زورگویان معامله کنند.
راستی این آقای محترم که از آب نمک تازه درش آورده اند و امروز داشت در آرامگاه آیت الله خمینی سخنرانی های مردم پسند می کرد، در زمان سرکوب پویش و جنبش سبز مردم ایران کجا بود؟
من خودم چه امروز که در ایرانم و چه در ماههای آینده که احتمالا از ایران رفته باشم مردم ایران را تنها نگذاشته ام و تا حد توانم هر گاه حس کرده ام چیز خوب و مفیدی برای گفتن دارم، سخنگوی جنبش ملت مظلوم و نجیب ایران شده ام.
و همچنین من به امثال مهدی خزعلی و آرش صادقی و سران مشهور اپوزیسیون ایرانی و دیگر نخبگان سیاسی مردم مظلوم ایران در داخل و یا خارج نیز تقاضانامه هایی داده ام برای نمایندگی و مدیریت صدای مردم ایران.
در سال 88 آقایان خاتمی و موسوی در صدر لیست این تقاضانامه ها بوده اند. و امروز آن بزرگواران باید خودشان را کنترل کنند و آرام باشند و بر سلامتی و ثبات زندگی شخصی خودشان متمرکز شوند و سبزها را طعمه و مرگ ایشان را اسباب معاملات اصلاح طلبانه نشناسند.
امروز جنبش به جنس دیگری از شعارها و اهداف نیاز دارد و سران اصلاح طلب و برانداز جنبش باید در میدان واقعیت متناسب با اقتضائات اهداف جدید (از قبیل بازداشت، محاکمه و مجازات عوامل سرکوب مردم) عمل و رفتار کنند.
علی اکبر ابراهیمی
1 فوریه
آمریکا مسوول جمع کردن بازی های 5+1 است
کدام دشمن؟
کشور من فعلا که توسط خود این اشرار اشغال شده است. نزدیک نه سال است که آمده ام هنوز هم شرارتهایشان گریبانم را رها نمی کند. نمی دانم که با چه زبانی باید با این موجودات تعامل کرد!؟
من به ایران آمدم و همه چیز و از جمله رفتار ایرانیان با خودم در خارج و داخل را از نزدیک دیدم.
من تشخیص دادم که معدل ایرانیان داخل نشین و خارج نشین معاصر
در سرکوب من و دیگر ورژنها، نسخه ها و نمونه های پویش و جنبش سبز ملت ایران
دست و سهم و نقش داشته اند.
بدین ترتیب که
من توسط رژیم ایران سرکوب شده ام
اما آن معدل ذلیل و ناسپاس، مرا گرفته بود و محکم نگه داشته بود
که آن رژیم داشت مرا می زد، که آن رژیم هم می خواست، هم می توانست و هم داشت مرا می زد.
من برای معدل آنها اعتبار مظلوم نمایی قایل نیستم.
فریب این سپرهایی را که این روزها بر سر نیزه ها و مارهایشان پوشانده اند نخور. آنها هیچ چیزی از خودشان مایه نگذاشته اند. آنها در سال 2009 مرا و کشور من ایران را سپر قرار داده و از ترس و طمع و فرار و حضور و فراپکنی و سهم گیری و چیزهای دیگری که بکار بسته بودند استفاده و نفع می بردند. این روزها گویا سهمی که در آن سالهای سرکوب من می گرفتند کمی کم شده که یک صدایی چیزی به نام جنبش دی 96 از خودشان در آورده اند. اما من ضامن و مسوول رحم تو به سپرهای دروغین ایشان نیستم. حتی اگر که آن سپرها جانشان باشد. تو مسوول هستی که کشور من، ایران من را به من بازگردانی با همه منابع غارت نشده اش. اینکه با چه ابزار و گزینه ای، مسئله توست.
آن معدل نیز اگر که راست می گوید و از کشور و جسم و جان من بعنوان سپر استفاده نکرده است، خوب میتواند ضرورت حمله نظامی خارجی برای تغییر رژیم در ایران را با یک قیام و انقلاب ملی از بین ببرد. یا رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون کند و یا آن رژیم را به رژیمی تبدیل کند که با من برای پرداختن حق و حقوق و بودجه سازمانم در سراسر جهان به توافق برسد و آن توافق را اجرا نماید و دیگر نیازی به فرار من از ایران و التماس به یو. ان. ایچ. سی. آر برای ارایه یک جواب قبولی و یا ردی به درخواست مهاجرت و پناهندگی ام با هدف بقا، باقی نگذارد.
علی اکبر ابراهیمی
حامی جنبش دی 96 توده های ایران
1 فوریه 2018
تهران
قصد دارم این یادداشت را به زودی حذف کنم، اگر که آن اشرار بی چشم و رو پاچه ام را رها کنند.
من نیازی به آرایش سیاسی روسی برای کشورم ندارم.
قبل از همان انتخابات 88 نیز گفته بودم که دور باطل نفرت و استبداد را برای ایران نمی خواهم. خودم هم آمدم ایران تا نگویند که رفته از دور نظر میده.
من نیاز ندارم که روسیه دست به شکنجه و سرکوب و زندان و تبعید و غیره و ذالک امثال مهدی خزعلی و آرش صادقی و غیره و ذالک بزند و بدین ترتیب برای ایشان حق آب و خاک ویژه و شناسنامه سبز ایجاد کند.
توطئه های روسی در فضای سیاسی ایران برای من الزام آور نیست.
در همان اوین نیز سیاسی های این ملت به من می گفتند رهبر، در حوادث اخیر نیز مردم ایران مرا رهبر صدا کردند.
قرار نیست که یکی با هواپیما از آن سر دنیا بیاید بریند توی این کشور. خودم مگر مرده ام. هر وقت که من به عشق چشم و ابروی اعضای همواره با هم درگیر اپوزیسیون ایرانی خودم را کشتم آنگاه بیایند ادعای وارث اکبر بودن سر دهند.
در شرایطی که دهها میلیون قطره و جوانه سبز در ایران زندگی می کنند چه جای دم زدن خاتمی ها و موسوی ها و کروبی های برانداز و یا اصلاح طلب داخل و یا خارج؟ جنبش موظف به تقویت مهره های برجسته و سرمایه های انسانی خویش در داخل و خارج است. اما آنها اجازه و حق ندارند به قیمت اعطای امتیاز، در مورد اهداف طبقه بندی شده و زمانبندی شده جنبش با زورگویان معامله کنند.
راستی این آقای محترم که از آب نمک تازه درش آورده اند و امروز داشت در آرامگاه آیت الله خمینی سخنرانی های مردم پسند می کرد، در زمان سرکوب پویش و جنبش سبز مردم ایران کجا بود؟
من خودم چه امروز که در ایرانم و چه در ماههای آینده که احتمالا از ایران رفته باشم مردم ایران را تنها نگذاشته ام و تا حد توانم هر گاه حس کرده ام چیز خوب و مفیدی برای گفتن دارم، سخنگوی جنبش ملت مظلوم و نجیب ایران شده ام.
و همچنین من به امثال مهدی خزعلی و آرش صادقی و سران مشهور اپوزیسیون ایرانی و دیگر نخبگان سیاسی مردم مظلوم ایران در داخل و یا خارج نیز تقاضانامه هایی داده ام برای نمایندگی و مدیریت صدای مردم ایران.
در سال 88 آقایان خاتمی و موسوی در صدر لیست این تقاضانامه ها بوده اند. و امروز آن بزرگواران باید خودشان را کنترل کنند و آرام باشند و بر سلامتی و ثبات زندگی شخصی خودشان متمرکز شوند و سبزها را طعمه و مرگ ایشان را اسباب معاملات اصلاح طلبانه نشناسند.
امروز جنبش به جنس دیگری از شعارها و اهداف نیاز دارد و سران اصلاح طلب و برانداز جنبش باید در میدان واقعیت متناسب با اقتضائات اهداف جدید (از قبیل بازداشت، محاکمه و مجازات عوامل سرکوب مردم) عمل و رفتار کنند.
علی اکبر ابراهیمی
1 فوریه
آمریکا مسوول جمع کردن بازی های 5+1 است
کدام دشمن؟
کشور من فعلا که توسط خود این اشرار اشغال شده است. نزدیک نه سال است که آمده ام هنوز هم شرارتهایشان گریبانم را رها نمی کند. نمی دانم که با چه زبانی باید با این موجودات تعامل کرد!؟
من به ایران آمدم و همه چیز و از جمله رفتار ایرانیان با خودم در خارج و داخل را از نزدیک دیدم.
من تشخیص دادم که معدل ایرانیان داخل نشین و خارج نشین معاصر
در سرکوب من و دیگر ورژنها، نسخه ها و نمونه های پویش و جنبش سبز ملت ایران
دست و سهم و نقش داشته اند.
بدین ترتیب که
من توسط رژیم ایران سرکوب شده ام
اما آن معدل ذلیل و ناسپاس، مرا گرفته بود و محکم نگه داشته بود
که آن رژیم داشت مرا می زد، که آن رژیم هم می خواست، هم می توانست و هم داشت مرا می زد.
من برای معدل آنها اعتبار مظلوم نمایی قایل نیستم.
فریب این سپرهایی را که این روزها بر سر نیزه ها و مارهایشان پوشانده اند نخور. آنها هیچ چیزی از خودشان مایه نگذاشته اند. آنها در سال 2009 مرا و کشور من ایران را سپر قرار داده و از ترس و طمع و فرار و حضور و فراپکنی و سهم گیری و چیزهای دیگری که بکار بسته بودند استفاده و نفع می بردند. این روزها گویا سهمی که در آن سالهای سرکوب من می گرفتند کمی کم شده که یک صدایی چیزی به نام جنبش دی 96 از خودشان در آورده اند. اما من ضامن و مسوول رحم تو به سپرهای دروغین ایشان نیستم. حتی اگر که آن سپرها جانشان باشد. تو مسوول هستی که کشور من، ایران من را به من بازگردانی با همه منابع غارت نشده اش. اینکه با چه ابزار و گزینه ای، مسئله توست.
آن معدل نیز اگر که راست می گوید و از کشور و جسم و جان من بعنوان سپر استفاده نکرده است، خوب میتواند ضرورت حمله نظامی خارجی برای تغییر رژیم در ایران را با یک قیام و انقلاب ملی از بین ببرد. یا رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون کند و یا آن رژیم را به رژیمی تبدیل کند که با من برای پرداختن حق و حقوق و بودجه سازمانم در سراسر جهان به توافق برسد و آن توافق را اجرا نماید و دیگر نیازی به فرار من از ایران و التماس به یو. ان. ایچ. سی. آر برای ارایه یک جواب قبولی و یا ردی به درخواست مهاجرت و پناهندگی ام با هدف بقا، باقی نگذارد.
علی اکبر ابراهیمی
حامی جنبش دی 96 توده های ایران
1 فوریه 2018
تهران
قصد دارم این یادداشت را به زودی حذف کنم، اگر که آن اشرار بی چشم و رو پاچه ام را رها کنند.