وضع ترکیه در دیدگاه اکبر
من ضامن ترکیه نیستم.
بین سالهای 2005 تا 2009 و در هشت سال پس از آن، کشورهای 5+1 بواسطه و بوسیله شعبه سازمان ملل در ترکیه و بطور خودآگاهانه و یا ناخودآگاهانه، به من صدمه زده اند و خودشان را به من مدیون و بدهکار کرده اند.
فقط کشورهای 5+1 در نظر من مقصرند و باید پاسخگو باشند و مجازات شدن نیز گاهی خود یک نوع پاسخگویی است.
اما اینکه آنها بجای پاسخگویی، فراپکنی کنند و بخواهند توی سر ترکیه بزنند، من در مورد چنین موضوعی دخالت نمی کنم و در شان من نیست که دنبال دردسر بگردم و چنین کاری کنم و ترکیه نیز نیازی به این نوع فوضولی ها و ایثارگری های احمقانه من ندارد و اصلا در شان ترکیه نیز نیست که از من انتظار داشته باشد خودم را به زحمت بیاندازم و در مورد چنین موضوعات نامربوطی اظهار نظر و موضع گیری کنم.
اگر ترکیه چنین انتظاراتی از من دارد، معلوم است که ترکیه در حال بازجویی از اکبر است و رویکرد جهان نسبت به ترکیه باید بر مبنای اراده معطوف به قدرت باشد.
اما اگر ترکیه سعی ندارد که برای توجیه رفتار مضرش با من طی سالهای 2009 تا 2017 دست به اقداماتی توجیهی بزند و خودش را با حمله به اکبر تبرئه کند
و در تلاش برای کمک به اکبر و حمایت از اکبر است،
ممکن است شایسته آن باشد که رویکرد جهان با ترکیه بر مبنای اراده معطوف به ادب، احترام و حقیقت باشد.
هنوز برای اکبر معلوم نیست که رویکرد ترکیه نسبت به اکبر طی هشت سال اخیر چه بوده است.
اما شاید نهادهای امنیتی ترکیه به دزد پانصد دلار پول ویزای ترکیه اکبر پول و رشوه داده باشند و او را مجبور به ایجاد اخلالات دقیق و هدفمند در راه ورود علی اکبر به خاک ترکیه کرده باشند.
من علاقه و اشتیاقم برای سفر به ترکیه _بخصوص پس از تشدید مشکلات داخلی ترکیه از قبیل اختلافات ترک و کرد و کودتا و ضد کودتا و ...._ به شدت کاهش یافته است و در اینمورد بجای تمایل، تهوع دارم.
اما چونکه رسما نگفته اند کدام مرجع قضایی ترکیه و چرا علیه حق سفر من به خاک ترکیه حکم داده، من مجبورم گزینه "ترکیه" را در نظر داشته باشم و تا حدی که برایم امکان دارد در اولویت قرار دهم
تا در مقابل حقیقت ترکیه بخاطر انتخاب نکردن ترکیه سرافکنده و شرمگین نباشم.
وقتی که میزبان شایسته ای همچون ترکیه هست، من پرونده انتقاداتم نسبت به 5+1 را کجا و در چه کشور دیگری می توانم با عنوان پرونده پناهندگی ام به سازمان ملل ببرم و روی میز بگذارم؟
شاید ترکیه هنوز هم
از این شانس و فرصت برخوردار است که با میزبانی از
پرونده پناهندگی اکبر به سازمان ملل،
شائبه جاسوسی و اخلالگری ترکیه در
تعامل میان اکبر و سازمان ملل و جامعه بین الملل
را از بین ببرد.
من منتظر یک نشانه ام از پایان مدت منع حق ورودم به ترکیه و توضیح رسمی و جامع ترکیه در مورد آن منع.
این یک امتحان است برای ترکیه. اما شرکت نکردن در امتحان نیز خود آداب و راههایی احتمالی می توانست داشته باشد که طی هشت سال اخیر از سوی ترکیه باید رعایت می شد.
یعنی باید در سفارت ترکیه در تهران به استعلامهای زیاد و وسیع من
در مورد حق ورودم به خاک ترکیه
جواب صریح، روشن، دقیق و رسمی داده می شد
و به من ابلاغ می شد که طبق رای فلان دادگاه و به فلان دلیل، تا فلان مدت ورود شما به خاک ترکیه ممنوع است.
نه آنکه من بروم و در مرز رسمی بازرگان با عربده کشی، فحاشی و ضرب و شتم سیستم دفاع امنیتی ترکیه مواجه شوم!!!
پلان ای، بی و سی:
ضمنا
پلان یک و نسخه یک درخواست پناهندگی من به سازمان ملل،
قبلا در فضای مجازی ارایه گشته و امروز به یک موجود زنده هوشمند تبدیل شده که در آینده نیز بطور اتوماتیک و خودکار و حتی بدون نیاز به هرگونه اظهار نظری از سوی اکبر، به حرکت و پیشرفت و توسعه خود ادامه خواهد داد. و
از طرف خود دولتها و نهادهای رسمی واقعی در جهان باید مورد مطالعه و بررسی قرار بگیرد و من وظیفه ندارم که هیچگونه اظهارات رسمی شفاهی و کتبی در ادارات در اینمورد ارایه کنم.
همچنین من حق هر نوع توسعه نسخه یک (ای) در هر زمان، هر جا و با هر وسیله ای را برای خودم محفوظ می دانم.
پلان دو و نسخه دو درخواست پناهندگی من به سازمان ملل،
همان اظهارات رسمی ام در ادارات است مبنی بر اینکه جانم در ایران در خطر بوده است بدلیل دیدگاه و عقیده متفاوت.
و همچنین به قصد پیشرفت و ثبات در زندگی خودم، از سازمان ملل برای مهاجرت و اقامت درخواست کمک دارم.
پلان سه و نسخه سه درخواست پناهندگی من به سازمان ملل،
نیز حاکی از اشتیاق 5+1 برای معرفی اکبر به ایرانیان بعنوان یک شخص بی ارزش و شکست خورده در خارج و دست از پا درازتر به ایران برگشته است.
که نویسنده نسخه سوم، من خودم نبوده ام و کشورهای 5+1 بوده اند و من به آن توجه نداشته ام
و در هشت سال اخیر نیز به مثابه یک شخص ارزشمند، معتبر و امیدوار، به تلاشهای یدی و فعالیتهای فکری خود ادامه داده ام.
علی اکبر ابراهیمی
تهران
18 مرداد 96
9 آگوست 2017