اعتصاب به سبک ایرانی ها
ادعای شرف تماشایی یک مشت دزد!
من با حدود پنج سال سابقه تجربه بعنوان کارگر پمپ، در این صنف کار گیر نمی آورم و دو هفته ای هم می شود که کارفرمایم مرا از پمپ پیاده کرده و کارگرهای زیادی را نیز اینجا ریخته که من بعنوان رزرو نیز ایستگاه پیدا نمی کنم بروم بتن بریزم. جاهایی زنگ زده و فرم پر کرده ام، در این صنف کسی به من کار نمی دهد. یعنی کسی مرا نمی شناسد. یا من من نیستم و یا آنها آنها نیستند. بالاخره یکی از این دو حالت است دیگر. وای به حال آن ایران که اکبر را حتی بعنوان یک کارگر نیز نتوانسته بپذیرد و در خود هضم کند.
به من در ایران کار نمی دهند. این خودش چندین مقاله می طلبد که من چگونه در این صنف کار کرده ام و چه رفتاری با دوستان، آشنایان و همکارانم داشته ام.
من گفته ام کارگر هم آدم است و من بدون واسطه و ملاحظه، برای خود این آدم و انسان، احترام و ارزش و کرامت قایلم. راستی اگر از نظر شما کارگر آدم نیست، پس چرا اکبر باید زیر دست و زیر نظر کارگر کار کند و چرا کارگر نباید زیر دست و زیر نظر اکبر کار کند؟ کارگر را که غیر آدم دانسته اید، اکبر را چه دانسته اید!؟ اکبر را چه فرض کرده اید!؟
در حالی که شرکتهای بتن ایران همگی با هم جمع شوند معدلشان نمی تواند موفق به کسب شرف کار دادن به اکبر شود، شایعه شده که صاحبان شرکتهای بتن در ایران به اعتصابی یک هفته ای وارد شده اند تا قیمت بتن را افزایش دهند!!!
آقای محترم، انعام متری هزار تومان برای چند سال پیشه؟ کارگر هم آدمه. انعامها را مشمول مرور زمان نکنید، هزار تا واسطه در قسمت اداری و چندین واسطه در بخشهای غیر اداری برایش نگذارید و اگر می خواهید همه این کارها را بکنید چرا به ارایه لیست شفاف کتبی به خود کارگر آلرژی دارید؟ انعام مگر برای کارگر نیست؟ مگر کارگر به دزدی رفته و دارید غنیمت دزدی را تقسیم می کنید که نیاز به اینطور قاب بندی ها باشه. کارگر به محیط کار آمده، کار دارد می کند، سرگردنه که نیست، جنده که نمی کند، این کوس کلک بازی ها و مخفی کاری ها چیست؟! یک شرکت در ایران پیدا نشد که انعام کارگر رو مثل آدم بده و بجاش فحش و عتاب و لگد نده. ایران نمی تواند به اکبر شغل دهد. این که دیگر پنهان کردن ندارد. اگر ایران به اکبر شباهت داشت و یا اگر اکبر به ایران شباهت داشت حتما به خوبی با هم مچ می شدند. و یا به نحوی با هم مچ می شدند همانگونه که اکبر پنج سال در چنین فضای دور از اکبری دوام آورده است.
کدام اعتصاب!؟
شما را اصلا توی خیابان راه می دهند که بخواهید اعتصاب کنید یا اعتصاب نکنید؟ کامیون ممنوع است. شما فقط زورتان به کارگر پمپ می رسد و علی اکبر ابراهیمی این صنف را (اکبرشونو) مورد تحقیر و توهین و ظلم قرار می دهید. وگرنه اگر رژیم خیلی چیزهای دیگرتان را هم بخواهد، پرداختش برایتان قابل بررسی است. راستی تا کنون چه چیزهایی برایتان باقی مانده است که از شما نخواسته است؟ آسیب ها و ضرر و زیانهای کارگر، مشروعیت حق تملک پولهای صاحبان شرکتهای بتن تهران را وقتی که ایشان خودشان را به خواب زده بودند، از ایشان گرفته است. من کار می خواهم. من نمی خواهم مهاجرت کنم. به من شغل بدهید.
بیش از بیست میلیون سفته بابت اشتغال اکبر در کار یدی در ایران! صاحب شرکتهای بتن ایران باید بیشتر از اینها را به نظامیان کشورهای خارجی بدهند که مجوز فعالیت بگیرند. سگهای جمهوری اسلامی نیز از سر شما زیادند. قشر 96 درصدی خودش جان و نای اعتراض ندارد، قشر 4 درصدی که از امثال قالیباف تشکیل گشته اند برای ما شده اند معترض کمبود نان!!!
نقل شده که در گذشته های دور اشغالگران نظامی اینها را گذاشته بودند وسط و دورشان خط کشیده بودند و داشتند پیش چشمشان ناموسشان را .... بعد در پاسخ می گویند ما کلک زدیم، یه لحظه که رویشان را بر می گرداندند، ما پایمان را سریع می بردیم خارج از خط. در حرف کم نمی آورند. کل دنیا می گویند تروریستید، اینها می گویند ما تروریست نیستیم. اگر اکبر در ایران بی کار می ماند و شرکتهای ایرانی به اکبر شغل نمی دهند، در چنین کشوری است و گرنه آن نیست که اکبر فلجی چیزی شده باشد و به هیچ دردی نخورد. من حق دارم در بهترین شرکت بتن هایی که مسیرش به من نزدیک است استخدام شوم. من حق دارم از مترو پیاده شوم و با دو دقیقه قدم زدن به سر کارم برسم، من حق دارم در .....، .....، و یا خیلی جاهای دیگه کار کنم. شرکت هست. کار هم دارند می کنند. خوب هم دارند می خورند. برای من کار نیست. کشکری که اکبر را تحریم کرده باشد آیا سالم و سلامت است؟
اعتصابهاتون توی حلقم، چقد شما اهل اعتصاب و اینها هستید، بمیرم براتون. راستی یه وقت اعتصاب غذا نکنید آ. ..... . این سخن بگذار تا وقتی دگر.
کارگر از نظر اینها یعنی اوایل سرت پایین باشد و به محض آنکه سرت را بلند کردی و دیدی در اطرافت چه خبر است به قول خودشان یک تازه نفسش را می آورند.
من با حدود پنج سال سابقه تجربه بعنوان کارگر پمپ، در این صنف کار گیر نمی آورم و دو هفته ای هم می شود که کارفرمایم مرا از پمپ پیاده کرده و کارگرهای زیادی را نیز اینجا ریخته که من بعنوان رزرو نیز ایستگاه پیدا نمی کنم بروم بتن بریزم. جاهایی زنگ زده و فرم پر کرده ام، در این صنف کسی به من کار نمی دهد. یعنی کسی مرا نمی شناسد. یا من من نیستم و یا آنها آنها نیستند. بالاخره یکی از این دو حالت است دیگر. وای به حال آن ایران که اکبر را حتی بعنوان یک کارگر نیز نتوانسته بپذیرد و در خود هضم کند.
به من در ایران کار نمی دهند. این خودش چندین مقاله می طلبد که من چگونه در این صنف کار کرده ام و چه رفتاری با دوستان، آشنایان و همکارانم داشته ام.
من گفته ام کارگر هم آدم است و من بدون واسطه و ملاحظه، برای خود این آدم و انسان، احترام و ارزش و کرامت قایلم. راستی اگر از نظر شما کارگر آدم نیست، پس چرا اکبر باید زیر دست و زیر نظر کارگر کار کند و چرا کارگر نباید زیر دست و زیر نظر اکبر کار کند؟ کارگر را که غیر آدم دانسته اید، اکبر را چه دانسته اید!؟ اکبر را چه فرض کرده اید!؟
در حالی که شرکتهای بتن ایران همگی با هم جمع شوند معدلشان نمی تواند موفق به کسب شرف کار دادن به اکبر شود، شایعه شده که صاحبان شرکتهای بتن در ایران به اعتصابی یک هفته ای وارد شده اند تا قیمت بتن را افزایش دهند!!!
آقای محترم، انعام متری هزار تومان برای چند سال پیشه؟ کارگر هم آدمه. انعامها را مشمول مرور زمان نکنید، هزار تا واسطه در قسمت اداری و چندین واسطه در بخشهای غیر اداری برایش نگذارید و اگر می خواهید همه این کارها را بکنید چرا به ارایه لیست شفاف کتبی به خود کارگر آلرژی دارید؟ انعام مگر برای کارگر نیست؟ مگر کارگر به دزدی رفته و دارید غنیمت دزدی را تقسیم می کنید که نیاز به اینطور قاب بندی ها باشه. کارگر به محیط کار آمده، کار دارد می کند، سرگردنه که نیست، جنده که نمی کند، این کوس کلک بازی ها و مخفی کاری ها چیست؟! یک شرکت در ایران پیدا نشد که انعام کارگر رو مثل آدم بده و بجاش فحش و عتاب و لگد نده. ایران نمی تواند به اکبر شغل دهد. این که دیگر پنهان کردن ندارد. اگر ایران به اکبر شباهت داشت و یا اگر اکبر به ایران شباهت داشت حتما به خوبی با هم مچ می شدند. و یا به نحوی با هم مچ می شدند همانگونه که اکبر پنج سال در چنین فضای دور از اکبری دوام آورده است.
کدام اعتصاب!؟
شما را اصلا توی خیابان راه می دهند که بخواهید اعتصاب کنید یا اعتصاب نکنید؟ کامیون ممنوع است. شما فقط زورتان به کارگر پمپ می رسد و علی اکبر ابراهیمی این صنف را (اکبرشونو) مورد تحقیر و توهین و ظلم قرار می دهید. وگرنه اگر رژیم خیلی چیزهای دیگرتان را هم بخواهد، پرداختش برایتان قابل بررسی است. راستی تا کنون چه چیزهایی برایتان باقی مانده است که از شما نخواسته است؟ آسیب ها و ضرر و زیانهای کارگر، مشروعیت حق تملک پولهای صاحبان شرکتهای بتن تهران را وقتی که ایشان خودشان را به خواب زده بودند، از ایشان گرفته است. من کار می خواهم. من نمی خواهم مهاجرت کنم. به من شغل بدهید.
بیش از بیست میلیون سفته بابت اشتغال اکبر در کار یدی در ایران! صاحب شرکتهای بتن ایران باید بیشتر از اینها را به نظامیان کشورهای خارجی بدهند که مجوز فعالیت بگیرند. سگهای جمهوری اسلامی نیز از سر شما زیادند. قشر 96 درصدی خودش جان و نای اعتراض ندارد، قشر 4 درصدی که از امثال قالیباف تشکیل گشته اند برای ما شده اند معترض کمبود نان!!!
نقل شده که در گذشته های دور اشغالگران نظامی اینها را گذاشته بودند وسط و دورشان خط کشیده بودند و داشتند پیش چشمشان ناموسشان را .... بعد در پاسخ می گویند ما کلک زدیم، یه لحظه که رویشان را بر می گرداندند، ما پایمان را سریع می بردیم خارج از خط. در حرف کم نمی آورند. کل دنیا می گویند تروریستید، اینها می گویند ما تروریست نیستیم. اگر اکبر در ایران بی کار می ماند و شرکتهای ایرانی به اکبر شغل نمی دهند، در چنین کشوری است و گرنه آن نیست که اکبر فلجی چیزی شده باشد و به هیچ دردی نخورد. من حق دارم در بهترین شرکت بتن هایی که مسیرش به من نزدیک است استخدام شوم. من حق دارم از مترو پیاده شوم و با دو دقیقه قدم زدن به سر کارم برسم، من حق دارم در .....، .....، و یا خیلی جاهای دیگه کار کنم. شرکت هست. کار هم دارند می کنند. خوب هم دارند می خورند. برای من کار نیست. کشکری که اکبر را تحریم کرده باشد آیا سالم و سلامت است؟
اعتصابهاتون توی حلقم، چقد شما اهل اعتصاب و اینها هستید، بمیرم براتون. راستی یه وقت اعتصاب غذا نکنید آ. ..... . این سخن بگذار تا وقتی دگر.
کارگر از نظر اینها یعنی اوایل سرت پایین باشد و به محض آنکه سرت را بلند کردی و دیدی در اطرافت چه خبر است به قول خودشان یک تازه نفسش را می آورند.