دزدان و جانیان آزادند، فرزندان ما در زندان و اعتصاب غذا
دزدان و آدمکشان در ایران و ترکیه خوش و آزادند
کشورهای 5+1 باید سگهای خودشان را که به جان اکبر و امثال اکبر انداخته اند، جمع و جور کنند و در مورد گاز گرفتنهایشان پاسخگو باشند.
در نهادی که تلفن اکبر را به راحتی و رسما دزدیده بودند معلوم نیست که چه مفاسدی نهفته است و چه بر سر مردم عادی بینوا و بی دفاع می آورند.
"پلیس امنیت" جمهوری اسلامی ایران امنیت دارد. ثبات دارد. پلیس سایبری ستار بهشتی کش و دستگاه قضایی سعید مرتضوی پرور جمهوری اسلامی ایران نیز همچنین.
چرا؟ چرا من ندارم؟ چرا آدمهای سبز من نداشته اند؟ چرا آدمهای سبز من در اعتصاب غذا به سر می برند؟
چرا بجای اسکورت امنیتی از سوی 5+1، به هر طرف که رو می کنم باید تله امنیتی و اطلاعاتی برای من کار گذاشته باشند که من تضعیف شوم؟!
حفاظت از اکبر و پاسخگویی به نیازهای ابتدایی وی آیا برای کشورهای 5+1 سخت تر از بتن ریزی توی قلب راکتور اتمی اراک بوده است؟
سفارت ترکیه در تهران خود را بی ارتباط با موضوع این کلاهبرداری اینترنتی پانصد دلاری اعلام کرد.
اداره امور اجتماعی امور ایرانیان وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و دادسرای جرایم رایانه ای مرا به سختی کیش کردند و از خود راندند و به دادخواهی من که با این مرخصی ها داشتم به موقعیت شغلی خودم لطمه می زدم جواب ندادند و شکایتی از من ثبت نکردند.
سیستم فاسد قضایی رژیم جمهوری اسلامی فعلا گمان می کند که مرا در دادسرای عمومی محل سکونتم گیر انداخته است. نمی داند که تمایلش به کش دادن بیشتر این پرونده می تواند منجر شود به آنکه مکالمات قبلی ام در تلگرام با کلاهبردارشان که شامل آنچه که پلان یک نامیده بودم نیز بطور اتوماتیک روی میز سبز شود.
حالا بیا و جمعش کن. اون سند رو باید در اختیار رسانه ها نیز قرار دهی. چیزی که من بخاطرش بازداشت بشم رو رسانه ها نیز حتما برجسته خواهند کرد.
من را فرستاده اند به هزار تا مرخصی و هزار تا مرحله و اداره و نهاد، موقعیت شغلی ام را از دست داده ام بخاطر پی گیری پانصد دلارم که فقط خواسته ام یک عابر کارت را استعلام کنم.
خلاصه روزنامه کرده ام و قرار است که 12 بهمن به شورای حل اختلاف بروم.
من فقط خواسته بودم کارت را استعلام کنند که ببینیم آیا در ته آن ملت کارت که من یک میلیون و هشتصد هزار تومان پول بی زبان را در آن ریخته ام آیا کسی هست یا نه؟
من می خواهم بروم خارج اما فعلا منتظرم ببینم این پرونده کثیف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایران و ترکیه به کجا می انجامد و کدام افراد و نهادهایی را به پاسخگویی وادار خواهد کرد؟
اما اگر 12 بهمن نیز کلی مرخصی بگیرم و از کار و زندگی بیفتم و کارم در همان روز به انجام و پایان نرسد و باز هم بگویند که برو و بیا و پس از مدت دیگری هم الاف شدن، آخرش هم اطلاع یابم که ته آن کارت دستشان به کسی نرسیده و یا رسیده و به پولی نرسیده و .... غیره و ذالک، آنگاه چه؟
کشورهای 5+1 باید سگهای خودشان را که به جان اکبر و امثال اکبر انداخته اند، جمع و جور کنند و در مورد گاز گرفتنهایشان پاسخگو باشند.
در نهادی که تلفن اکبر را به راحتی و رسما دزدیده بودند معلوم نیست که چه مفاسدی نهفته است و چه بر سر مردم عادی بینوا و بی دفاع می آورند.
"پلیس امنیت" جمهوری اسلامی ایران امنیت دارد. ثبات دارد. پلیس سایبری ستار بهشتی کش و دستگاه قضایی سعید مرتضوی پرور جمهوری اسلامی ایران نیز همچنین.
چرا؟ چرا من ندارم؟ چرا آدمهای سبز من نداشته اند؟ چرا آدمهای سبز من در اعتصاب غذا به سر می برند؟
چرا بجای اسکورت امنیتی از سوی 5+1، به هر طرف که رو می کنم باید تله امنیتی و اطلاعاتی برای من کار گذاشته باشند که من تضعیف شوم؟!
حفاظت از اکبر و پاسخگویی به نیازهای ابتدایی وی آیا برای کشورهای 5+1 سخت تر از بتن ریزی توی قلب راکتور اتمی اراک بوده است؟
سفارت ترکیه در تهران خود را بی ارتباط با موضوع این کلاهبرداری اینترنتی پانصد دلاری اعلام کرد.
اداره امور اجتماعی امور ایرانیان وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و دادسرای جرایم رایانه ای مرا به سختی کیش کردند و از خود راندند و به دادخواهی من که با این مرخصی ها داشتم به موقعیت شغلی خودم لطمه می زدم جواب ندادند و شکایتی از من ثبت نکردند.
سیستم فاسد قضایی رژیم جمهوری اسلامی فعلا گمان می کند که مرا در دادسرای عمومی محل سکونتم گیر انداخته است. نمی داند که تمایلش به کش دادن بیشتر این پرونده می تواند منجر شود به آنکه مکالمات قبلی ام در تلگرام با کلاهبردارشان که شامل آنچه که پلان یک نامیده بودم نیز بطور اتوماتیک روی میز سبز شود.
حالا بیا و جمعش کن. اون سند رو باید در اختیار رسانه ها نیز قرار دهی. چیزی که من بخاطرش بازداشت بشم رو رسانه ها نیز حتما برجسته خواهند کرد.
من را فرستاده اند به هزار تا مرخصی و هزار تا مرحله و اداره و نهاد، موقعیت شغلی ام را از دست داده ام بخاطر پی گیری پانصد دلارم که فقط خواسته ام یک عابر کارت را استعلام کنم.
خلاصه روزنامه کرده ام و قرار است که 12 بهمن به شورای حل اختلاف بروم.
من فقط خواسته بودم کارت را استعلام کنند که ببینیم آیا در ته آن ملت کارت که من یک میلیون و هشتصد هزار تومان پول بی زبان را در آن ریخته ام آیا کسی هست یا نه؟
من می خواهم بروم خارج اما فعلا منتظرم ببینم این پرونده کثیف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایران و ترکیه به کجا می انجامد و کدام افراد و نهادهایی را به پاسخگویی وادار خواهد کرد؟
اما اگر 12 بهمن نیز کلی مرخصی بگیرم و از کار و زندگی بیفتم و کارم در همان روز به انجام و پایان نرسد و باز هم بگویند که برو و بیا و پس از مدت دیگری هم الاف شدن، آخرش هم اطلاع یابم که ته آن کارت دستشان به کسی نرسیده و یا رسیده و به پولی نرسیده و .... غیره و ذالک، آنگاه چه؟