به خط مشی بی ثبات کننده خودتان بر علیه بشر پایان دهید
I want a clear and official reply from UNHCR to my refugee request.
من یک جواب روشن، رسمی و کتبی قبولی و یا ردی از یو. ان. ایچ. سی. آر به درخواست پناهندگی ام می خواهم.
یکی دیگر از آسیب هایی که من طی سالهای اخیر بخاطر عدم گرفتن پاسخ فوق الذکر از سازمان ملل متحمل شدم عبارت است از آنکه یک موقعیت شغلی عالی با سه سال سابقه کار را از دست دادم و
اکنون نیز در آستانه از دست دادن دومین آن بمنظور سفر به خارج از ایران و مراجعه به UNHCR هستم.
ضمنا هر نوع خصومتها و خط مشی آسیب رسان و مضر ترکیه و کشورهای 5+1 نسبت به من اعم از آگاهانه و برنامه ریزی شده و یا ناخودآگاهانه و اتوماتیک، صرفا پاسخی عجولانه از سوی آن کشورها نسبت به ترس خودشان بوده است و برایم الزام آور نیست و مسوولیت آن را نمی پذیرم.
دلایل مستند و تئوری های بی ثبات کننده و نا امن کننده خودم بر علیه کشورهای 5+1 را توسعه داده و در آرشیو تاریخ ثبت کرده ام، پس هستم.
لازم به ذکر است که اسناد فوق الذکر را با عنوان plan A در مقابل دیدگان سران سیاسی کشورهای جهان و بخصوص کشورهای 5+1 و سازمان ملل و وجدان عمومی جامعه
رسما اظهار، مطرح، ثبت و آرشیو کرده ام.
که در آنجا خواهان پاسخگویی کشورهای 5+1 به
توقف تاسف بار پژوهشهای علمی اکبر که آن را برای جهان و جهانیان لازم و ضروری می دانستم
و سرکوبهای سال 2009 در ایران که آن کشورها را در اینمورد مسوول شناخته ام
شده ام
و انگشت روی امنیت و ثبات کشورهای 5+1 و نوامیس سران سیاسی و نظامی آن کشورها گذاشته ام.
و البته راه حرکت در مسیر اعمال اراده سیاسی اکبر در جهان را نیز برای آنها تعریف و تبیین کرده و باز گذاشته ام تا بتوانند در مسیر تبرئه خویش و جبران نتایج حاصل نشده نبوغ از دست رفته و تحقیقات علمی متوقف شده اکبر که می توانست برای جهان مفید باشد گام بردارند.
و پرونده پناهندگی ام به یو. ان. ایچ. سی. آر که با افسران این نهاد و کارمندان ساده دولتهایی که در مورد مهاجرت و پناهندگی و اقامت و این قبیل مسایل با من مصاحبه می کنند در میان می گذارم را plan B نامیده ام که اظهارات رسمی من به آن مقامات گرامی و محترم است و دقیقا بمنظور موفقیت در مهاجرت طراحی و بیان خواهند شد.
به نسبتی که بزرگواران گرامی فوق الذکر که مخاطبان plan B هستند بخواهند به سمت کنجکاوی در مورد بار حقوقی اظهارات دفاعی من در plan A بلغزند و یا هر گونه سوال و مصاحبه ای را در آنمورد روی میز بگذارند تمایل و ترجیح اول من به سکوت خواهد بود.
در واقع من سالهاست که بدلیل ضعف شدیدم خواهان یک آتش بس میان خودم و کشورهای 5+1 شده ام و از آنها خواسته ام که اجازه دهند سازمان ملل جواب قبولی و یا ردی درخواست پناهندگی مرا بدهد تا گزینه های من برای زندگی رسما توسط سازمان ملل مشخص شوند و ثبات و آرامش و امکان برنامه ریزی برای زندگی و پیشرفت و آسایش به زندگی من باز گردد.
متاسفانه در پی گیری رویکرد و خط مشی تبیین شده در این متن، بارها تودهنی خورده ام و بدلیل ضعف و عدم توانایی در تحمل تودهنی، هر بار حدود یک سال طول کشیده است که بلند شوم و روی پا بایستم.
این بار نیز نیرویی را در خودم ذخیره کرده ام و باز هم قصد دارم که خودم را به میله های یو. ان. ایچ. سی. آر (آستان دوست) آویزان کنم.
فحاشی، عربده کشی و توحش هم شد جواب؟ ای کشورهای 5+1 اگر شما خودتان نیز از خط مشی خصمانه خودآگاه یا ناخودآگاه خودتان در مقابل اکبر خسته شده اید، از شما می خواهم که به اقدامات بی ثبات کننده خودتان بر علیه من پایان دهید،
چرا که من با سختکوشی و به شکلی پویا و افتخار آمیز ثابت کرده ام تمایل اول و اصلی من زنده ماندن و زندگی کردن است و نه مرگ.
من یک جواب روشن، رسمی و کتبی قبولی و یا ردی از یو. ان. ایچ. سی. آر به درخواست پناهندگی ام می خواهم.
یکی دیگر از آسیب هایی که من طی سالهای اخیر بخاطر عدم گرفتن پاسخ فوق الذکر از سازمان ملل متحمل شدم عبارت است از آنکه یک موقعیت شغلی عالی با سه سال سابقه کار را از دست دادم و
اکنون نیز در آستانه از دست دادن دومین آن بمنظور سفر به خارج از ایران و مراجعه به UNHCR هستم.
ضمنا هر نوع خصومتها و خط مشی آسیب رسان و مضر ترکیه و کشورهای 5+1 نسبت به من اعم از آگاهانه و برنامه ریزی شده و یا ناخودآگاهانه و اتوماتیک، صرفا پاسخی عجولانه از سوی آن کشورها نسبت به ترس خودشان بوده است و برایم الزام آور نیست و مسوولیت آن را نمی پذیرم.
دلایل مستند و تئوری های بی ثبات کننده و نا امن کننده خودم بر علیه کشورهای 5+1 را توسعه داده و در آرشیو تاریخ ثبت کرده ام، پس هستم.
لازم به ذکر است که اسناد فوق الذکر را با عنوان plan A در مقابل دیدگان سران سیاسی کشورهای جهان و بخصوص کشورهای 5+1 و سازمان ملل و وجدان عمومی جامعه
رسما اظهار، مطرح، ثبت و آرشیو کرده ام.
که در آنجا خواهان پاسخگویی کشورهای 5+1 به
توقف تاسف بار پژوهشهای علمی اکبر که آن را برای جهان و جهانیان لازم و ضروری می دانستم
و سرکوبهای سال 2009 در ایران که آن کشورها را در اینمورد مسوول شناخته ام
شده ام
و انگشت روی امنیت و ثبات کشورهای 5+1 و نوامیس سران سیاسی و نظامی آن کشورها گذاشته ام.
و البته راه حرکت در مسیر اعمال اراده سیاسی اکبر در جهان را نیز برای آنها تعریف و تبیین کرده و باز گذاشته ام تا بتوانند در مسیر تبرئه خویش و جبران نتایج حاصل نشده نبوغ از دست رفته و تحقیقات علمی متوقف شده اکبر که می توانست برای جهان مفید باشد گام بردارند.
و پرونده پناهندگی ام به یو. ان. ایچ. سی. آر که با افسران این نهاد و کارمندان ساده دولتهایی که در مورد مهاجرت و پناهندگی و اقامت و این قبیل مسایل با من مصاحبه می کنند در میان می گذارم را plan B نامیده ام که اظهارات رسمی من به آن مقامات گرامی و محترم است و دقیقا بمنظور موفقیت در مهاجرت طراحی و بیان خواهند شد.
به نسبتی که بزرگواران گرامی فوق الذکر که مخاطبان plan B هستند بخواهند به سمت کنجکاوی در مورد بار حقوقی اظهارات دفاعی من در plan A بلغزند و یا هر گونه سوال و مصاحبه ای را در آنمورد روی میز بگذارند تمایل و ترجیح اول من به سکوت خواهد بود.
در واقع من سالهاست که بدلیل ضعف شدیدم خواهان یک آتش بس میان خودم و کشورهای 5+1 شده ام و از آنها خواسته ام که اجازه دهند سازمان ملل جواب قبولی و یا ردی درخواست پناهندگی مرا بدهد تا گزینه های من برای زندگی رسما توسط سازمان ملل مشخص شوند و ثبات و آرامش و امکان برنامه ریزی برای زندگی و پیشرفت و آسایش به زندگی من باز گردد.
متاسفانه در پی گیری رویکرد و خط مشی تبیین شده در این متن، بارها تودهنی خورده ام و بدلیل ضعف و عدم توانایی در تحمل تودهنی، هر بار حدود یک سال طول کشیده است که بلند شوم و روی پا بایستم.
این بار نیز نیرویی را در خودم ذخیره کرده ام و باز هم قصد دارم که خودم را به میله های یو. ان. ایچ. سی. آر (آستان دوست) آویزان کنم.
فحاشی، عربده کشی و توحش هم شد جواب؟ ای کشورهای 5+1 اگر شما خودتان نیز از خط مشی خصمانه خودآگاه یا ناخودآگاه خودتان در مقابل اکبر خسته شده اید، از شما می خواهم که به اقدامات بی ثبات کننده خودتان بر علیه من پایان دهید،
چرا که من با سختکوشی و به شکلی پویا و افتخار آمیز ثابت کرده ام تمایل اول و اصلی من زنده ماندن و زندگی کردن است و نه مرگ.