خواست خودم مهاجرت است، اراده دیگران را نمی دانم

مشکل ایران با خنده های رضایتمندانه و احمقانه اکبر حل نمی شود. مشکل ایران با تعارفات اکبر و با تو سری خوردنهای اکبر و خندیدنهای احمقانه اکبر در لحظه های تضییع حق و حقوق فعالان مدنی، سیاسی و عقیدتی مورد حمایتش حل نمی شود. کف مطالبات جنبش سبز و اصلاحات، امروز در کورش عرفانی تعیین و تبلور می یابد، ما کجاییم که گزینه هایی همچون دولت بنفش را برایمان مطرح می کنند؟ چه مصیبتی برای اکبر بالاتر از تحدید و تهدید و حبس رجایی؟ چه خفقانی برای اکبر بالاتر از تضعیف محمد خاتمی؟ چه بهت و بیچارگی بزرگی است در اکبر اینکه می بیند بخشهایی از نیروهای منتقد و مستقل اپوزیسیون سالها در تبعید می مانند و استعدادهایشان تضییع می شود و می پوسد!؟ چه شرمی بالاتر از اینکه خانواده عرب سرخی و دیگر خانواده های سبز آسیب دیده اند، می بینند و در جهت رفع و ترمیم آسیب هایشان نیز گامی از سوی مسوولان امور برداشته نمی شود. اتفاقا ظلم به مصطفی تاج زاده ها و 350 ای ها و دیگر "سبزهای مورد حمله قرار گرفته و همگرا با اکبر در مقطع زمانی 2009" و اعتراف و غرامت و سند و امضای مشروعیت و غیره و ذالک خواستن از آن بیچاره های بینوا،

یک نشانه و درد است برای ایران

که می گوید حال ایران خوب نیست و ایران به سمت خوبی پیش نمی رود.

اگر می توان حتی موسوی و کروبی و رهنورد _که از جمله حداقلی ترین (اهل درون نظام ترین) مدیران و نمایندگان سبز ملت ایران بودند_ را نیز در حبس فیزیکی قرار داد و با جمهوری اسلامی ایران قراردادهای اتمی منعقد کرد، خوب شش قدرت جهانی بروند این کار را انجام دهند. چه نیازی به تایید اکبر است؟ چه نیازی به تحقیر اکبر است؟ چه نیازی به توهین به اکبر است؟ چه نیازی هست که قوانین ترکیه پاسخ استعلام اکبر در مورد مجاز و یا غیر مجاز بودن سفر اکبر به ترکیه را به پلیس مرزی ترکیه ارجاع دهند؟

سفر اکبر به ترکیه به معنی پذیرش امنیت 5+1 و ایادی ایشان نیست

من امروز که نیرویی برای سفر در خودم جمع کرده ام، گزینه ای به نام "مالزی" را نادیده گرفته و از دست داده ام تا بتوانم به آنکارا بروم و اقامت استانبول را بگیرم. چرا ترکیه همین امروز به من اطلاع نمی دهد که حق ندارم در این مسیر گام بردارم؟ من پولی هم برای این آوارگی ها در خیابانهای ایرانی و غیر ایرانی ندارم.

اگر پلیس ترکیه باز هم در مرز مرا به خاک ترکیه راه نداد، من دیگر چقدر پول برایم باقی خواهد ماند که به مالزی بروم؟ شاید کسانی (مشتی تماشاچی بی ارزش بین المللی و یا ایرانی) بخواهند که اکبر (بعنوان یک فرد غیر قابل دفاع و بی دفاع) بیاید و دامنگیر و گریبانگیر سیستم حکومتی ایران شود و بزند توی دهان آن سیستم و قربانی و فدایی تنفر و یا اختلافات و حسابهای شخصی ایشان با آن سیستم شود و آنقدر بجای ایشان و دیگران و احمقانه از سبزهای نمادین ملت ایران حمایت کند که حتی خود سبزهای نمادین ملت ایران نیز باورشان شود که برای اکبر مرگ خوب است. اگر تشخیص خرد جمعی برای اکبر مرگ باشد مقاومتهای اکبر در مقابل چنان نیرویی معلوم نیست که به جایی برسد. اما

راستی آیا شش قدرت جهانی و حتی خود همین ترکیه با آنهمه یال و کوپال و قدرت و امکانات و اعتبارات و غیره و ذالکی که از آن برخوردار بودند به چه میزان از جنبش سبز و سبزهای نمادین ملت ایران حمایت کردند و به چه میزان منافعشان در قبال ایران را به شکلهایی دیگر تعریف و تعقیب کردند و اکبر یه لا قبا کارنامه اش در اینموارد نسبت به آن کشورهای قوی در چه وضعی است؟

دست کم به همان میزانی که معدل خود ملت ایران از سبزهای نمادین خودشان حمایت کردند و در این مسیر ریسک کردند، من نیز از سبزهای نمادین ملت ایران حمایت کردم و در این مسیر ریسک کردم. اما در هر صورت باز هم شرمنده ملت ایران هستم، و امیدوارم کم مرا زیاد ببینند و کم و کاستی های مرا به بزرگی خودشان ببخشند و مرا از دعاهای خیر خودشان محروم نکنند. من هم برای آنها از خدا خیر و خوبی می خواهم.