ultimatum to 5+1 countries about the Iran
اعلامیه شماره 10 تحصن اکبر
(اتمام حجت با کشورهای 5+1 در مورد ایران)
برخورد در میان نیروهای سیاسی ایران و کاهش
حاصلجمع توانایی های ایشان برای نوکری ایران و تمرکز و تاکید شدن بر نقاط ضعف و معیوب هر یک از ایشان و دریده شدن پرده
های آبرو و حیای هر یک از ایشان و از دست رفتن خیلی از ابتدائیاتی همچون مشروعیت و
امنیت و غیره برای هر یک از ایشان از هر گروه و جناح و طرفی در فضای سیاسی داخلی
ایران معاصر، در نظر من مطلوب نبود.
در سال 2009 من بطرزی جدی و نمادین و با نگاهی
فرا جناحی که به منافع ملی ایران معطوف بود در مورد مسایل کلان ملی ایران ابراز
نظر کردم و در اثر عدم ارتقای کافی استانداردها و عدم تطبیق یافتن واقعیات موجود
با آنچه که در مورد جامعه ایران خواسته بودم، من خودم نیز بطور ناخواسته با امور و
فضای سیاسی داخلی ایران درگیر و مشغول شدم.
دو قطب سبز و ضد سبز در این سالها بصورت
واضحتری شکل گرفت که سبزها به آموزه های من نزدیکتر و در نظر من نسبتا شایسته
تقدیر و تشویق و حمایت بودند و ضد سبزها از آموزه های من دورتر و به یک نوع
"خودکامگی فاقد مجوز از اکبر" نزدیک بودند و در نظر من سزاوار ملامت و
متوقف و متنبه و سربراه شدن و متحمل مجازاتهای متناسب و تطبیقی شدن بودند.
من در طی سالهای اخیر، خیلی (بارها) از کشورهای
5+1 خواستم که خط مشی خودشان در قبال ایران را بر مبنای تلاش برای گام برداشتن در
جهت اعمال اراده سیاسی اکبر در ایران تنظیم کنند.
چونکه هیچ مرجع مسوول پاسخگوی قدرتمند اراده
کننده ای که تا سطح کافی پیروز و موثر نیز باشد در میانه میدان نمی یافتم و خودم
مجبور شده بودم از ظرفیتهایی که در سطوح ملی و بین المللی داشتم و می خواستم که
صرف رفاه زندگی و پیشرفت و توسعه علمی و پژوهشی خودم شود برای اعمال شدن اراده
سیاسی ام در مورد امور داخلی ایران استفاده کنم.
اما کشورهای 5+1 در اینمورد خیلی ضعیف عمل
کردند و همچون بیچاره ها و گدا گشنه ها عمل کردند و تمرکز و تاکید اصلی شان،
برنامه اتمی ایران و ترس یا بهانه گیری از آن و مذاکره در مورد آن با رژیم ایران
بود.
من کشورهای 5+1 را مسوول پندارها، گفتارها و
کردارهای ضد سبزهای برجسته و صاحب اختیار جمهوری اسلامی ایران می دانم.
من و منافعی که در ایران و از ایران دارم نباید
از طرف رژیم جمهوری اسلامی ایران و ایادی اش مورد حمله قرار بگیریم. و من نمی
خواهم که برای تند روی آن رژیم بر علیه خودم و منافعم، بهانه و انگیزه برای آن
رژیم درست کنم.
اراده ناخودآگاهانه ایران و ملت ایران طی
سالهای اخیر بر آن بود که اکبر بطور مطلق، قدرت متمرکز ایران را تحت اختیار خودش
بگیرد و دولت موقت اکبر در ایران را تشکیل دهد و به امور ایران سر و سامانی بدهد و
بعد هم اگر خواست، از قدرت کناره گیری کند و بودجه تاسیس دفتر مرکزی سازمان اکبر
در ایران و شعباتش در همه دیگر کشورهای جهان را بعنوان دستمزد از ایران بگیرد و
برود پی توسعه علمی، فرهنگی و صنعتی خودش و جهانش.
اما کشورهای 5+1 با عدم انجام وظایفشان در قبال
اکبر، مانع تحقق این امر شدند.
چنانچه این امر تا 20 aug 2014 میلادی نیز محقق نشود و یا
بطور جامع و کامل محقق نشود ، من بطور اتوماتیک و بدون آنکه نیازی به هرگونه اظهار
نظر و یا اقدامی داشته باشم، می توانم نیت کنم که با رژیم ایران دیگر کاری نداشته
باشم و گریبان رژیم ایران را کمی رها کنم و بخش عمده آن قسمت از نیروها و
ظرفیتهایم را که به نیروهایی خصمانه و کور و کر تبدیل شده، بر دشمنی و جنگ با
کشورهای 5+1
_بمنظور نجات جهان از شر کشورهای 5+1 و نجات
خود کشورهای 5+1 و گوسفندانی که اکبر در آنجاها دارد (اتباع کشورهای 5+1) از شر
دولتمردانی که مسوول بی مسوولیتی و عدم پاسخگویی کشورهای 5+1 در مقابل اکبر هستند_
متمرکز کنم.
حتی اگر از امور سیاسی در سطوح ایرانی و بین
المللی دوری کنم و بدلیل عدم برخورداری از تسلیحات و نیروهای نظامی و امنیتی کافی
و برتر، فقط بر تامین نیازهای ابتدایی و رفاهی زندگی شخصی خودم متمرکز شوم تا
دولتمردان مسخره حاکم بر کشورهای 5+1 و ایران بهانه ای برای حمله به اکبر و به
چالش کشیدن منافع و ثبات وی بدست نیاورند.
کشورهای 5+1 مسوول هر گونه خسارات و آسیبهای
ایران و گوسفندان ایرانی اکبر (ملت ایران) خواهند بود.
مثلا: یک انتخابات مجلس قرار است حدود یک سال
دیگر در ایران برگزار شود. برخوردهای حذفی و امنیتی از سال 2009 به بعد با سبزها و
اصلاح طلبان ایران
(که اپوزیسیون غیر معتقد به جمهوری اسلامی طی
دهه های اخیر نیز از بخشهای اصلی و پایه ای هویت سبز ایران هستند)
و مصونیت و میدان داری مفسدان اقتصادی و
ایدئولوژیک ضد سبز در همان دوران
( از سال 2009 به بعد و همچنین طی دهه های قبل)،
یک تخلف انتخاباتی غیر قابل جبران و غیر قابل
بخشش در مورد آن انتخابات پیش روست.
در مورد آن تخلف کثیف و منحوس، کشورهای 5+1
مسوول هستند و باید پاسخگو باشند تا بلکه شاید بتوانند از عواقب عدم پاسخگویی در
قبال اکبر در امان و مصون بمانند.
اکبر امروز توپ و تفنگ و سلاح برتر ندارد. اما
اراده اش مبنی بر به خطر انداختن امنیت کشورهای 5+1 را در تاریخ ثبت کرده است. و
دست خدا بالاترین دستهاست. پس یادشان باشد که من گفته ام:
"کشورهای 5+1 باید بابت هر یک روزی که از
عدم تعقیب، بازداشت و مجازات سران و عوامل سرکوبهای سال 2009 ایران می گذرد و
همچنین بابت آسیب پذیری و خسارات ایران، ملت ایران و سبزهای ایشان در عصر پس از
سال 2009، پاسخگو و پذیرای مجازاتهای تطبیقی و متناسب برای خویش شوند تا در دیدگاه
اکبر در جهت خنثی و منتفی شدن تئوری های خصمانه و ضد امنیتی اکبر بر علیه کشورهای
5+1 گام برداشته باشند."
با سپاس،
علی اکبر ابراهیمی
سه شنبه
۱۷ تیر ۱۳۹۳
۸ ژوئیه ۲۰۱۴
تهران