هدف اکبر از عضویت و فعالیت در فیس بوک

هدف اکبر از عضویت و فعالیت در فیس بوک:

طی سالهای اخیر من باید از طرف رسانه ها و شبکه های برجسته و اصلی ایرانی مورد حمایت رسانه ای و تبلیغاتی قرار می گرفتم. اما به هر دلیل نشده و من امروز به فیس بوک آمده ام تا شاید برای گرفتن جواب درخواست پناهندگی ام از سازمان ملل مورد حمایت شبکه های اجتماعی واقع شوم! حمایتهایی که هم می تواند در حد دعا باشد و هم می تواند در حد ایجاد کمپین باشد.

وقتی که من سازمان ملل را بعنوان جایگاه و زمینه تعیین اراده حقیقت و حتی خود خدا در زمین شناخته و هویت و رسالت شایسته و اصلی سازمان ملل را کشف کرده ام و دارم چنین داستان باشکوهی را برای سازمان ملل تعریف می کنم، مطمئنم که سازمان ملل هم حس خوب و خوشی نسبت به من دارد و دوست دارد خیلی کارها برایم انجام دهد که پاسخ قبولی و یا ردی دادن به درخواست پناهندگی ام فقط یکی از کوچکترین آن کارهاست.

اما کشورهای 5+1 که چشم دیدن سرتر بودن بشر و بشریت (اکبر و جهان اکبر یا همان اکبر و سازمان ملل اکبر) از خودشان را نداشتند، بطور نامحسوس و غیر مستقیم مانع اعمال اراده سازمان ملل در مورد اکبر بوده اند. تا حدی که سازمان ملل حتی نتواند با ارایه یک پاسخ قبولی و یا ردی به درخواست پناهندگی اکبر، اکبر را از حالت تعلیق و چشم انتظاری خلاص کند.

و امروز که من از برنامه هایم برای رشد و توسعه در زمینه های مورد نظرم بازمانده ام، منافع خود را در این می بینم که از همین نقطه و گرهی که در زندگی ام افتاده و حقوق و استعدادهایم در آن متراکم، محبوس و ضایع شده اند مشهور شوم.

رسانه های برجسته ایرانی هر یک به دلیلی و بر مبنای در نظر گرفتن سود و زیانی مربوط به خودشان، حق و حقوق رسانه ای و تبلیغاتی اکبر طی سالهای اخیر را از اکبر سلب و دریغ کرده اند که باید آن را به خود اکبر باز پس گردانند. و به فیس بوک آمده ام تا شبکه های اجتماعی مطلع شوند آن رسانه های گسترده و بزرگ در این زمینه کوتاهی کرده اند.

حضور اکبر و سازمان ملل در کنار هم و رفاقتی که در میان ایشان موج می زند تماشایی است و همه ایرانیان و جهانیان حق دارند که از تماشای آن لذت ببرند. حال، من دیگر کاری ندارم که کشورهای 5+1 از حسودی می ترکند و یا نمی ترکند. به خودشان مربوط است و نباید درد و رنج و مسایل داخلی خود را به جهان ما تعمیم دهند.

من یک پاسخ روشن، رسمی و کتبی قبولی و یا ردی به درخواست پناهندگی ام از سازمان ملل می خواهم.

اعلامیه های تحصنم در مقابل دفتر سازمان ملل در تهران نیز کیس پناهندگی ام (کیس پناهندگی اکبر) هستند.

در نظر من مطلوب است که ایرانی ها یک کمپین برای مشخص شدن جواب قبولی و یا ردی درخواست پناهندگی اکبر از سازمان ملل تشکیل دهند و در آن فعال شوند و از آن حمایت کنند. و من به همین واسطه در میان معاصرینم شناخته و مشهور شوم.

یک زمانی می گفتم که من یک نابغه ام و می خواهم در زمینه هایی به پیشرفت و توسعه برسم. اما امروز، آن زمان به همراه فرصتهایی قابل توجه گذشته است و نبوغ و استعدادهای من نیز در این مدت از فرسایش نسبی مصون نمانده اند.

من امروز می خواهم حضورم در کنار سازمان ملل به اطلاع عموم ایرانیان و جهانیان برسد تا _به تناسب شان و وزنی که من دارم و افکار عمومی خود بهتر می توانند آن را تشخیص دهند و مشخص کنند،_

هم معادلات قدرت در ایران و جهان معاصر به تغییراتی که مستعد آن است نزدیکتر شود و عموم مردم هم از حق خویش مبنی بر اینکه بدانند چه خبر است برخوردار شوند، و هم اینکه من احتمالا به جواب درخواست پناهندگی ام برسم و زندگی ام از حالت تعلیق و بلاتکلیفی _که در اعتراض به آن حتی ممکن است دست به خودکشی نیز بزنم_ در آید.

با سپاس.

علی اکبر ابراهیمی

جمعه ۱۶ خرداد ۱۳۹۳

۶ ژوئن ۲۰۱۴

تهران