جنبش سبز، طرح سپر مردمی از سوی دولت بنفش را محکوم می کند

تحریمها به ایشان و ایادی شان و نظامشان فشار آورده بود، فشار تحریمهای خارجی و سوء مدیریت های داخلی شان را هدایت کرده و پاشیده اند به سمت و سو و روی مردم.

می گوید آری، چشم بصیرت می خواهد که اینها را ببینی. می پرسم چه شد که واژه بصیرت را به کار می برد و از کجا این واژه را شنیده است؟ ذهنش دستمالی نشده بود و واژه از خودش بود. می گویم آنچه را که دستگاه تبلیغاتی رژیم طی سالهای اخیر با این واژه مظلوم کرده است. فحش می دهد به آنها و می گوید که فکرشان ده برابر فکر مردم جلو است. می گویم که اگر امشب وقت نشود فردا می روم کافی نت و می نویسم. می گوید همین امشب برو بنویس. دیشب کارمان طول کشید و شب را شرکت ماندم. امروز اما ساعت دو توانستم تعطیل کنم و از شرکت خارج شوم.

جنبش سبز، طرح سپر مردمی از سوی دولت بنفش را محکوم می کند.

به چه حق و جراتی دارند به بهانه یارانه با مردم مصاحبه مالی می کنند؟ آیا مسوولین باید مصاحبه مالی شوند و جواب پس بدهند یا مردم؟ چرا مستقیم و بی بهانه نمی گویند که می خواهند مصاحبه مالی کنند؟

من طرح سپر مردمی حکومت جمهوری اسلامی ایران مبنی بر هدایت فشارهای مادی و معنوی معطوف به خودش و ایادی اش به آحاد توده های مردم ایران را محکوم می کنم

و همینجا و همین امروز یکبار دیگر ایرانیان را به قیام و انقلاب بر ضد حکومت جمهوری اسلامی ایران فرا می خوانم.

قبلا بدلیل سرکوب جنبش سبز خواستار این موضوع بوده ام.

و این بار نیز دومین دلیل مهمم در جامعه ایران بطور نمادین متبلور شده و در همین یادداشت نیز انعکاس یافته است. این موضوع دوم نیز نشانه یک انحراف و غفلت و ظلم پذیری و ذلت دیگری است که باید با اعتراضات ملت ایران جلویش گرفته شود.

دولت روحانی چونکه با گدایی آراء و پایگاههای اجتماعی سبزها روی کار آمده، با رصد اوضاع و شرایط می گویم که در این دولت باید به مردم خوش بگذرد و اصلا وقت ریاضتهای اقتصادی برای مردم نیست و من در این یادداشت وظیفه خودم مبنی بر فراخواندن مردم به اعتراض را انجام داده ام.

من همانموقع در سال 92 هم گفتم که دارند بین نیروهای "برون نظام" ی اختلاف می اندازند. چنانچه بخشهای نزدیک به حکومت از نیروهای اصلاح طلب و سبز، ظرف روزهای آینده با این فراخوان همراه نشوند، من خودم به توسعه ایده مطرح شده در این یادداشت ادامه خواهم داد و این موضوع ممکن است به ایشان آسیب بزند.

رویای اینکه دکتر ابراهیم یزدی به من بگوید آقا و من عماد بهاور را آزاد کنم بهتر از واقعیتی است که دکتر ابراهیم یزدی به خامنه ای می گوید آقا اما باز هم عماد بهاورش آزاد نمی شود. سود من در حرکت به سمت تحمیل رویاهای خوب و قشنگم بجای واقعیتهای مشمئز کننده و غیر قابل تحمل است، حتی اگر بخشی از نیروها در این جهت با من همراه نشوند و در اثر حرکت من صدمه ببینند.

راستی من به رادیو فردا پیام تلفنی داده ام که هر چه سریعتر پیامهای سیاسی محمد نوری زاد را بطور تدوین شده منتشر کند. از همه دیگر رسانه های اپوزیسیون نیز همین موضوع را می خواهم. اما نمی دانم که چرا هنوز شاهد هیچگونه اقدامی در اینمورد نبوده ام. طرف اینهمه جلو رفته، ما چرا هیچ حرکتی نمی کنیم و بقول آن زندانی تازه آزاد شده سبز، فقط بر فراز تپه های اطراف داریم اینطور چیزها را تماشا می کنیم مثل مرده ها؟