اعلامیه شماره 5 تحصن اکبر

من کوست و کون نوامیس "ایرانیان دور از اکبر" را به سربازان و نظامیان کشورهای 5+1 پیشکش می کنم.
ضد سبزهای افراطی یی که کاندیدا های انتخاباتها در ایران را مجبور به موضع گیری بر علیه جنبش سبز و سبزهای ملت ایران و اعلام برائت از ایشان نموده و با انتخابات آزاد در ایران امروز مخالفت می کنند
و مهاجمان ضد سبزی که در حمله های پنجشنبه 28 فروردین 1393 مصادف با 17 آوریل 2014 بر علیه زندانیان در بند 350 زندان اوین به هر نحوی اعم از مستقیم و یا غیر مستقیم دست داشته اند,
قطعا از اطرافیان و ایرانیان نزدیک به اکبر محسوب نمی شوند

بیت رهبری، ستاد برگزاری انتخابات وزارت کشور، سپاه و دیگر مراجع اصلی و مهم برگزاری انتخاباتها در ایران
باید در مورد حمله ها و سرکوبهای روز پنجشنبه 28 فروردین 1393 مصادف با 17 آوریل 2014 بر علیه زندانیان سیاسی در بند 350 زندان اوین تهران
پاسخگو شوند.
و چونکه آن مراجع مسوول، پاسخگو نیستند، کشورهای 5+1 باید در اینمورد به من پاسخگو شوند.

در این روزها به من زیاد خوش نمی گذرد و من زیاد خوشحال نیستم. کشورهای 5+1 چرا خوش و خرم باشند؟ به کشورهای 5+1 چرا زیادی خوش بگذرد؟ خیر. دلیلی نمی بینم.
من همینک و همینجا ادعا می کنم که اگر کشورهای 5+1 پیش از سال 2009 مرا از رسیدن به چشم انداز مطلوب اکبر در آن مقطع باز نداشته بودند و از سال 2009 به بعد نیز پنج سال از وقت مرا از من سلب و دریغ نکرده بودند، من امروز نه فقط در امور رفاهی زندگی شخصی خودم و خانواده و اطرافیانم، بلکه حتی در زمینه های علمی، فرهنگی، هنری، صنعتی، اقتصادی، سیاسی و غیره و غیره نیز به پیشرفت و توسعه رسیده بودم. تا حدی که دستاوردهای مادی و معنوی ام خیلی بیشتر و بهتر از کل ثروتهای مادی و معنوی کشورهای 5+1 می شد.
بر همین مبنا من خودم را مالک و صاحب اصلی کشورهای 5+1 می شناسم و از آن کشورها انتظار دارم که تحت اختیار و کنترل من باشند و قدرتهای مرکزی شان را به من واگذارند تا من برای چپاول و نقش آفرینی های خودکامانه در آن کشورها میدان داشته باشم و با عشق و حال، عیش و نوش و تفریح و خوشگذرانی های خودم (و از جمله لاس زدن با زن و بچه های دختر و پسر سران سیاسی دولتهای کشورهای 5+1) شانس آن کشورها برای نجات از شر نفرین اکبر را افزایش بخشم.
بدیهی است که در اینصورت، فشار تهدیدها و تحدیدهای من بر علیه آن شش کشور ابرقدرت فوق الذکر نیز به تدریج و با دقت و محاسبه کاهش خواهد یافت.
رویکرد من در مورد کشورهای 5+1 در سطور فوق کاملا مشخص است و هر آنچه که مغایر با آن در آینده بگویم و همچنین اکتفای احتمالی ام بر مطالباتی کمتر و حداقلی، از روی ترس و یا مصلحت و این قبیل چیزها خواهد بود و حتی نزد خود من نیز از اعتباری که مرا به وفاداری نسبت به آن اظهارات محافظه کارانه ملزم کند برخوردار نیست.
.

علی اکبر ابراهیمی
تهران_ مقابل دفتر سازمان ملل
جمعه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ _  ۲۵ آوریل ۲۰۱۴