نامه اکبر به حکومت ایران
جناب آقای خامنه ای,
لطفا عجله کنید, این نامه ضرب الاجلی است به شما.
همانطور که می دانید, دیگر نمی توان سخت ترین و بی ربط ترین مسایل را به خاتمی و دیگر سبزها ربط داد و با فراپکنی و به راه انداختن گفتمانهایی خودمانی با سبزهایی که در حال کتک خوردن و سرکوبند, افکار عمومی را از خاستگاههای اصلی مصایب و اوضاع امروزی کشور منحرف ساخت.
اراده شما چیست؟
آیا می خواهید به سمت جبران خسارات سبزها گام بردارید؟
آیا حاضرید عوامل سرکوب سبزها مجازات شوند؟
آیا حاضرید سهم اپوزیسیون چهار سال اخیر و اپوزیسیون سی و چند سال اخیر از فرصت نوکری برای قدرت متمرکز ایران و برخورداری از حقوق و مزایای آن نوکری را به ایشان برگردانید؟
آیا حاضرید به رهبر شدن خاتمی و رییس جمهور شدن موسوی و یا دست کم به نامزدی موسوی در انتخابات 92 تن در دهید؟
آیا حاضرید به حبس و سرکوب سبزهای سال 88 ایران که نوکران ممتاز حیوونکی های اکبر (یعنی نوکران ممتاز ملت ایران) بودند پایان دهید و مواضع ایران را نسبت به ایشان که "همسویان فکری اکبر در مقطع زمانی سال 88" هستند و نسبت به خودتان تغییر دهید تا شرف و حیثیت ایران اعاده شود و ارزش پول ایران ارتقا پیدا کند؟
جناب حضرت آیت الله و امام,
شما که جامعه مدنی (و عقل کل بکر ایران) را سرکوب کرده و به گلگیجه مبتلا و مشغول فرمودید و جامعه هرتی (دلبخواهی) خودتان را بجای ویرانه های آن بنا نهادید آیا می توانید نخبگان سیاسی جامعه هرتی خود را که مثل قارچ روییده اند و از فرط سیری و قساوت هار هار گشته اند سر جای خودشان بنشانید تا با کشور و ملت کاری نداشته باشند و صدمه ای به این مردم بی گناه و مظلوم نزنند؟
با توجه به اینکه چنین نشانه هایی از سوی شما دیده نمی شود, اکبر در حال تدارک مقدمات سفر است تا به زودی از ایران برود و جنابعالی و مجموعه حاکمیت سیاسی ایران در قبال فاجعه رفتن اکبر از ایران مسوولید و باید پاسخگو باشید.
اما به کجا برود با این چهره ای که شما برای ایران در خارج ترسیم کرده اید؟
و چگونه برود با این شرایط و اوضاعی که شما برای هموطنان ایرانی اکبر در ایران بوجود آورده اید؟
با سوغاتی یی که اکبر در سال 88 به ایران آورد (سوال اکبر), ایران باید طی چهار سال اخیر به سمتی حرکت می کرد که انتخابات 92 "کلوپ انبیا" می شد نه آنکه در بهار 92 به جهادها و حماسه هایی برای پاک کردن صورت مساله و مسایل نیاز باشد.
خلاصه کلام
چنانچه حداقل انتظارات اکبر (اکبر به مثابه یک عنصر سبز و کتک خورده و مختار) از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 ایران که عبارت است از "بازداشت و مجازات شدن دست کم پنج هزار نفر از عوامل ریز و درشت سرکوب سبزهای سال 88 ایران پیش از برگزاری انتخابات خرداد ماه سال 92", ظرف چند روز و یا دو سه هفته آینده تامین شود, ممکن است وظایف و تکالیف نظامی یی که سازمان ملل در قبال اکبر در مورد ایران دارد اندکی تعدیل شده و یا اجرای آنها اندکی به تعویق بیفتد و یا حتی برای تغییر بخشیدن به مواضع ایران بار دیگر بر گزینه هایی غیر نظامی و غیر امنیتی توجه شود.
لطفا عجله کنید, این نامه ضرب الاجلی است به شما.
همانطور که می دانید, دیگر نمی توان سخت ترین و بی ربط ترین مسایل را به خاتمی و دیگر سبزها ربط داد و با فراپکنی و به راه انداختن گفتمانهایی خودمانی با سبزهایی که در حال کتک خوردن و سرکوبند, افکار عمومی را از خاستگاههای اصلی مصایب و اوضاع امروزی کشور منحرف ساخت.
اراده شما چیست؟
آیا می خواهید به سمت جبران خسارات سبزها گام بردارید؟
آیا حاضرید عوامل سرکوب سبزها مجازات شوند؟
آیا حاضرید سهم اپوزیسیون چهار سال اخیر و اپوزیسیون سی و چند سال اخیر از فرصت نوکری برای قدرت متمرکز ایران و برخورداری از حقوق و مزایای آن نوکری را به ایشان برگردانید؟
آیا حاضرید به رهبر شدن خاتمی و رییس جمهور شدن موسوی و یا دست کم به نامزدی موسوی در انتخابات 92 تن در دهید؟
آیا حاضرید به حبس و سرکوب سبزهای سال 88 ایران که نوکران ممتاز حیوونکی های اکبر (یعنی نوکران ممتاز ملت ایران) بودند پایان دهید و مواضع ایران را نسبت به ایشان که "همسویان فکری اکبر در مقطع زمانی سال 88" هستند و نسبت به خودتان تغییر دهید تا شرف و حیثیت ایران اعاده شود و ارزش پول ایران ارتقا پیدا کند؟
جناب حضرت آیت الله و امام,
شما که جامعه مدنی (و عقل کل بکر ایران) را سرکوب کرده و به گلگیجه مبتلا و مشغول فرمودید و جامعه هرتی (دلبخواهی) خودتان را بجای ویرانه های آن بنا نهادید آیا می توانید نخبگان سیاسی جامعه هرتی خود را که مثل قارچ روییده اند و از فرط سیری و قساوت هار هار گشته اند سر جای خودشان بنشانید تا با کشور و ملت کاری نداشته باشند و صدمه ای به این مردم بی گناه و مظلوم نزنند؟
با توجه به اینکه چنین نشانه هایی از سوی شما دیده نمی شود, اکبر در حال تدارک مقدمات سفر است تا به زودی از ایران برود و جنابعالی و مجموعه حاکمیت سیاسی ایران در قبال فاجعه رفتن اکبر از ایران مسوولید و باید پاسخگو باشید.
اما به کجا برود با این چهره ای که شما برای ایران در خارج ترسیم کرده اید؟
و چگونه برود با این شرایط و اوضاعی که شما برای هموطنان ایرانی اکبر در ایران بوجود آورده اید؟
با سوغاتی یی که اکبر در سال 88 به ایران آورد (سوال اکبر), ایران باید طی چهار سال اخیر به سمتی حرکت می کرد که انتخابات 92 "کلوپ انبیا" می شد نه آنکه در بهار 92 به جهادها و حماسه هایی برای پاک کردن صورت مساله و مسایل نیاز باشد.
خلاصه کلام
چنانچه حداقل انتظارات اکبر (اکبر به مثابه یک عنصر سبز و کتک خورده و مختار) از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 ایران که عبارت است از "بازداشت و مجازات شدن دست کم پنج هزار نفر از عوامل ریز و درشت سرکوب سبزهای سال 88 ایران پیش از برگزاری انتخابات خرداد ماه سال 92", ظرف چند روز و یا دو سه هفته آینده تامین شود, ممکن است وظایف و تکالیف نظامی یی که سازمان ملل در قبال اکبر در مورد ایران دارد اندکی تعدیل شده و یا اجرای آنها اندکی به تعویق بیفتد و یا حتی برای تغییر بخشیدن به مواضع ایران بار دیگر بر گزینه هایی غیر نظامی و غیر امنیتی توجه شود.