سال 2012 سال مسوولیت پذیری مشترک همه کشورهای جهان در قبال جهان آرمانی
.
امیدوارم امسالی و امروزی فرا برسد که خدا /حقایق در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای خوب و پسندیده همه کشورهای جهان باشد و مورد ستایش و پرستش قرار گیرد و اراده سیاسی خدا/حقایق در زمین اعمال شود.
.
من سال 2012 را سال مسوولیت پذیری مشترک جامعه بین الملل در قبال جهان اکبر می نامم.
امیدوارم امسالی و امروزی فرا برسد که خدا /حقایق در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای خوب و پسندیده همه کشورهای جهان باشد و مورد ستایش و پرستش قرار گیرد و اراده سیاسی خدا/حقایق در زمین اعمال شود.
.
من سال 2012 را سال مسوولیت پذیری مشترک جامعه بین الملل در قبال جهان اکبر می نامم.
تا شاید خدا در مقابل اینهمه مسوولیت پذیری, اطاعت و پاسخگویی, کمی بس کند و در مقابل اکبر پاسخگو شود.
من سال 2012 را سال جبران تقصیر و گناه خدا می نامم. من سال 2012 را سال جبران تقصیرات و گناهان خدا می نامم. پس چه خوب شد که خدایی وجود دارد و می توان همه کاسه کوزه ها را سرش شکست. همان ماه واحد که نسخه های بومی آن برای هر کشور با هم متفاوتند و هر یک حقیقت کشوری هستند.
سال 2012 فرصتی است برای همه کشورهای جهان تا تقصیرات و گناهان خدا را جبران کنند.
متاسفم که باید اعلام کنم همه اش تقصیر خدا بود.
اگر خدا مودب باشد تو سری نخواهد خورد و فحش نخواهد شنید. ایراد از آنها نیست, از خداست.
همه اش باید تقصیر خدا اعلام شود تا کوتاهی ها, تقصیرات, عیوب, گناهان و جرایم دیگران پوشیده بماند.
خدای واحد مورد نظر من که برای شناخت وی از اسلام هم استفاده کرده ام, و حقیقت هر کشور که من خودم تئوریسینش بوده ام هنوز هم چیزی نیست و چیزی نیستند بجز مقصر و تو سری خور.
همان معدل کل را می گویم. همان معدلهای کل را می گویم. همان/همانهایی که امروزه در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای بد و زشت کل مجموعه و کل مجموعه هاست.
من هنوز هم چشمم را بر روی این زشتی ها بسته ام و خدا و حقایق را سزاوار توهین و تو سری خوردن می شناسم.. چرا که راه نجات را همواره با عیب پوشیدن محفوظ می دانسته ام.
اصلا چرا تراژیک و غم انگیزش کنیم!؟ موضوع را یک قصه رمانتیک و عاشقانه بشناسیم. برای صلح و ثبات و جذب سرمایه خارجی هم بهتر است.
من خود نیز خدا/حقایق را مقصر و مسوول بیگانگی جهان امروز با جهان آرمانی مورد نظر اکبر می شناسم و نه هیچکس دیگر را.
من هنوز هم دارم زیر گوش خدا/حقایق می زنم تا پرده احترام میان من و دیگران از میان نرود. و خدا/حقایق هنوز هم برای توهین به اکبر و موضع گیری بر علیه اکبر در تنگنا ست. اما نمی دانم که چرا در نظر خدا حقیر و خوار و ذلیل نمی شوم. نمی دانم که چرا با موج ترورها و حمله های صریحی که همچنان بر علیه ثانیه های من جریان دارد, من باز هم زنده, سرپا و مقتدر هستم!؟
دیگر صدای خدا/حقایق هم در حمایت از اکبر در مقابل آنها بلند شده است. اما اکبر خواهان "سکوت خدا/حقایق" شده است.
امیدوارم امسالی و امروزی فرا برسد که خدا /حقایق در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای خوب و پسندیده همه کشورهای جهان باشد و مورد ستایش و پرستش قرار گیرد و اراده سیاسی خدا/حقایق در زمین اعمال شود.
فکر می کنم اگر در قبال چنان چشم اندازی که خیلی فراتر از آرمان صلح است مسوولیت پذیری مشترک داشته باشید و فکر و انرژی تان کمی هم مشغول چنان چشم اندازی شود, دیگر در زیر سطح آرمان صلح در جا نخواهید زد. لااقل اینگونه که امروزه در جا می زنید در جا نخواهید زد. آن دورانی که زیر سطح آرمان صلح در جا می زدید سپری شده است.
از سازمان ملل می خواهم که بعنوان برجسته ترین دولت و بعنوان مربوط ترین نهاد به این یادداشت, امسال باتوجه به این یادداشت متحول شده و ساختار خویش را تغییر و ارتقا دهد. امیدوارم در سال 2013 دیگر مجبور نباشم فریاد برآورم که:"آهای ای معاصرین, عتاب من با خدا/حقایق نباید الگویی برای شما باشد, نباید بهانه ای باشد برای عاشقان بل گرفتن. بلکه باید موجب شرم و تادیب شما باشد. از من نباید انتظار عتاب با خدا/حقایق داشته باشید. چرا که خدا/حقایق در نظر من شایسته و محق احترام, تکریم, ستایش و پرستش است."
من پذیرفتم که همه اش تقصیر خدا بوده است. شما هم به بزرگی و بزرگواری خودتان در جهت جبران تقصیرات خدا گام بردارید.
من سال 2012 را سال جبران تقصیر و گناه خدا می نامم. من سال 2012 را سال جبران تقصیرات و گناهان خدا می نامم. پس چه خوب شد که خدایی وجود دارد و می توان همه کاسه کوزه ها را سرش شکست. همان ماه واحد که نسخه های بومی آن برای هر کشور با هم متفاوتند و هر یک حقیقت کشوری هستند.
سال 2012 فرصتی است برای همه کشورهای جهان تا تقصیرات و گناهان خدا را جبران کنند.
متاسفم که باید اعلام کنم همه اش تقصیر خدا بود.
اگر خدا مودب باشد تو سری نخواهد خورد و فحش نخواهد شنید. ایراد از آنها نیست, از خداست.
همه اش باید تقصیر خدا اعلام شود تا کوتاهی ها, تقصیرات, عیوب, گناهان و جرایم دیگران پوشیده بماند.
خدای واحد مورد نظر من که برای شناخت وی از اسلام هم استفاده کرده ام, و حقیقت هر کشور که من خودم تئوریسینش بوده ام هنوز هم چیزی نیست و چیزی نیستند بجز مقصر و تو سری خور.
همان معدل کل را می گویم. همان معدلهای کل را می گویم. همان/همانهایی که امروزه در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای بد و زشت کل مجموعه و کل مجموعه هاست.
من هنوز هم چشمم را بر روی این زشتی ها بسته ام و خدا و حقایق را سزاوار توهین و تو سری خوردن می شناسم.. چرا که راه نجات را همواره با عیب پوشیدن محفوظ می دانسته ام.
اصلا چرا تراژیک و غم انگیزش کنیم!؟ موضوع را یک قصه رمانتیک و عاشقانه بشناسیم. برای صلح و ثبات و جذب سرمایه خارجی هم بهتر است.
من خود نیز خدا/حقایق را مقصر و مسوول بیگانگی جهان امروز با جهان آرمانی مورد نظر اکبر می شناسم و نه هیچکس دیگر را.
من هنوز هم دارم زیر گوش خدا/حقایق می زنم تا پرده احترام میان من و دیگران از میان نرود. و خدا/حقایق هنوز هم برای توهین به اکبر و موضع گیری بر علیه اکبر در تنگنا ست. اما نمی دانم که چرا در نظر خدا حقیر و خوار و ذلیل نمی شوم. نمی دانم که چرا با موج ترورها و حمله های صریحی که همچنان بر علیه ثانیه های من جریان دارد, من باز هم زنده, سرپا و مقتدر هستم!؟
دیگر صدای خدا/حقایق هم در حمایت از اکبر در مقابل آنها بلند شده است. اما اکبر خواهان "سکوت خدا/حقایق" شده است.
امیدوارم امسالی و امروزی فرا برسد که خدا /حقایق در کانون تمرکز انواع و اقسام پندارها, گفتارها و رفتارهای خوب و پسندیده همه کشورهای جهان باشد و مورد ستایش و پرستش قرار گیرد و اراده سیاسی خدا/حقایق در زمین اعمال شود.
فکر می کنم اگر در قبال چنان چشم اندازی که خیلی فراتر از آرمان صلح است مسوولیت پذیری مشترک داشته باشید و فکر و انرژی تان کمی هم مشغول چنان چشم اندازی شود, دیگر در زیر سطح آرمان صلح در جا نخواهید زد. لااقل اینگونه که امروزه در جا می زنید در جا نخواهید زد. آن دورانی که زیر سطح آرمان صلح در جا می زدید سپری شده است.
از سازمان ملل می خواهم که بعنوان برجسته ترین دولت و بعنوان مربوط ترین نهاد به این یادداشت, امسال باتوجه به این یادداشت متحول شده و ساختار خویش را تغییر و ارتقا دهد. امیدوارم در سال 2013 دیگر مجبور نباشم فریاد برآورم که:"آهای ای معاصرین, عتاب من با خدا/حقایق نباید الگویی برای شما باشد, نباید بهانه ای باشد برای عاشقان بل گرفتن. بلکه باید موجب شرم و تادیب شما باشد. از من نباید انتظار عتاب با خدا/حقایق داشته باشید. چرا که خدا/حقایق در نظر من شایسته و محق احترام, تکریم, ستایش و پرستش است."
من پذیرفتم که همه اش تقصیر خدا بوده است. شما هم به بزرگی و بزرگواری خودتان در جهت جبران تقصیرات خدا گام بردارید.