ای سازمان ملل, نان بری نکن

من که پس از
"حمله وحشیانه, سراسیمه و ناشیانه سازمان ملل به علی اکبر ابراهیمی در ژانویه 2011 در باکو"
لال شده ام و خفه خون گرفته ام و دیگر از حقوق همگانی دفاع نمی کنم.
پس چرا باز هم حق و حقوق فردی خودم به من پرداخته نمی شود و هنوز هم حقوق اکبر بلوکه شده است؟
چرا نان بری می کنید؟ چرا بودجه تشکیل دفتر مرکزی سازمان اکبر در تهران و نمایندگی های آن در کشورهای سراسر جهان را نمی پردازید؟
در اینصورت من چگونه با امنیت سفارتخانه های کشورهای غربی موافق باشم؟ آن سفارتخانه ها شعبه هایشان در تهران هم نباید امنیت داشته باشند و گاورنمنت ایران اگر از امنیت آن سفارتخانه ها در مقابل حمله های مستقیم اکبر محافظت می کند پس خودش هم باید بجای سازمان ملل بودجه تاسیس سازمان اکبر را بپردازد.
من وقتی این حرکت و پویایی ناخودآگاه را می بینم در جوامع علمی, فرهنگی, هنری و صنعتی کشورهای جهان برای فعالیت در "کانون همکاری با اکبر", از تلاشهای آنها شرمگین می شوم. من نمی خواهم حرکت آنها به سوی آشنایی با "اندیشه اکبر", چند قرن دیگر نتیجه بدهد. من می خواهم خودم نیز گامهایی به سوی هدف برردارم و لااقل دفاتر و نمایندگی های سازمانم را تاسیس و راه اندازی کنم.

پست‌های معروف از این وبلاگ

مسوولیت امنیت, حرمت و کرامت ثروتهای ملی مردم ایران مستقیما متوجه حکام غرب است