بازجویی و مجازات شدن بجای حکام که مسوولین اصلی هستند را غیر عادلانه می دانم

آیا مسئله من باید گرسنگی خودم باشد؟ آیا روی غذا خوردن حکام و مسوولین هم نظارت شده است که من باید رسما بازرسی و نظارت شوم تا سی و پنج منات به من کمک شود؟
من فقط دنبال یک لقمه نان خودم هستم و می خواهم پس از رسیدن به نان, باز هم بخش بیشتری از حقوقم را که در چنگ حکام و مسوولین است مطالبه کنم. من مسوول نیستم. من پاسخگوی جنایاتی همچون کودتای بیست و دوم خرداد سال هشتاد و هشت ایران و مذاکرات ششم و هفتم دسامبر سال دو هزار و ده در ژنو نیستم. آن حکام خودشان مسوولند و باید پاسخگوی مظلومین و محرومین باشند.
من در زندگی روزمره ام در جهان واقعی با مشکلاتی همچون تامین اجاره خانه و پول نان و دیگر نیازهای ابتدایی, پیدا کردن یک شغل که نیازی به مجوز کار هم نداشته باشد و .... مواجه هستم.
از نهادهای مدنی یی که اهالی جهان واقعی تشکیل داده اند تقاضای کمک , حمایت و دعا دارم. اما اگر کمک نمی کنند لااقل مشکلات مضاعف نیز برایم ایجاد نکنند و بجای معطوف کردن اراده خویش به اجرای قانون و انجام وظیفه, اراده خویش را به رشوه, خشم نابجا و ظلم و ... معطوف نکنند و رفتاری از خود نشان ندهند که برازنده جهان واقعی نباشد.
با تشکر,
علی اکبر ابراهیمی
از جهان آرمانی مورد نظر علی اکبر ابراهیمی