هشدار 1388
اکنون که در اینجا (ایران سال 1388) من خودم یکی از محمدرضا جلایی پورها هستم و برای پویش و جنبش سبز ملت ایران خدماتی انجام داده ام از حق ابراز نظر در مورد
"برنامه اتمی ایران و موضوع حقوق بشر در ایران"
تا سطح اعمال اراده سیاسی برخوردار نیستم. یعنی در واقع از این حقم محروم شده ام. چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای,ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی ندارم.
اما تمدن غرب چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای, ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی دارد از این حق برخوردار است. این یک زنگ خطر است.
زنگ خطری برای همه و از جمله خود ملتهای غربی. البته اگر گوش شنوایی باشد.
"برنامه اتمی ایران و موضوع حقوق بشر در ایران"
تا سطح اعمال اراده سیاسی برخوردار نیستم. یعنی در واقع از این حقم محروم شده ام. چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای,ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی ندارم.
اما تمدن غرب چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای, ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی دارد از این حق برخوردار است. این یک زنگ خطر است.
زنگ خطری برای همه و از جمله خود ملتهای غربی. البته اگر گوش شنوایی باشد.