نام و یاد خاتمی را بخاطر بسپار
دختر باکره نماها ی موج سوار و سبزنما و شهروند نما (باند عطیقه های ایرانی که عناصری هستند از میان حکام, جناحهای سیاسی ایران معاصر در داخل و خارج و جامعه علمی, جامعه فرهنگی, جامعه هنری و جامعه مطبوعاتی ایران معاصر)
می خواستند همه ریسک پذیرفتن مسوولیت قدرت و شنیدن صدای عشق و حال فجیع کردن علی اکبر ابراهیمی با قدرت ایشان, از جانب خاتمی, موج سوم و پویش و جنبش سبز پذیرفته شود.
برخی دیگر از اعضای باند عطیقه ها نیز همانهایی هستند که خودشان کاری انجام نداده اند و خیری نداشته اند و اعتراض و مبارزه ای انجام نداده اند اما از ما سبزها نیز انتظار سوپر مبارز بودن دارند. ولی پویش و موج سبز که "ورژن دوم پروپزال" هم انجام دا ده است بدلیل اینکه سابقه اعتراض و مبارزه داشت و با شیاطین حاکم تند حرف زده بود حتی از نامش همم می ترسند و می گویند :"از سیاست حرف نزنیم" و حتی ورژن دوم پروپزالش را هم جرات ندارند ببینند و بشنوند.
خاتمی و دیگر سبزها که هیچ وظیفه ای در قبال باند عطیقه ها و قدرت ایشان نداشتند و چشم اندازهایی افتخار آمیز نیز ساخته بودند و همچون باند عطیقه ها همه چیز را به توهم توطیه واگذار نکرده بودند صدای عشق و حال فجیع کردن من با قدرت باند عطیقه ها (نگرفتن قدرت باند عطیقه ها با مسوولیتهای منهای اختیارات) را شنیدند و به داد قدرت باند عطیقه ها رسیدند. پس مردم ایران نیز قدر دان خاتمی ها خواهند بود و از خاتمی و دیگر سبزها می خواهند که ریسک از رو رفتن و شنیدن صدای عشق و حال فجیع کردن علی اکبر ابراهیمی با قدرت باند عطیقه ها_که تشکیل دهنده بخش زیادی از قدرت است_ را بیش از این بجای کل مجموعه نپذیرند و کمی نیز در اینمورد به نفع باند عطیقه ها کنار بکشند!
علی اکبر ابراهیمی, محمد خاتمی و پویش و موج سبز, قدرت و ناموس و زن و بچه ها و نسلهای پیش و پس باند عطیقه ها را ماچ و بغل نکرده و نگاییدند و بی پردگی های قدرت آن مسوولین را به نام خود ثبت ننمودند تا اگر کسی کاری برای اکبر, خاتمی و پویش و موج سبز انجام می دهد بعنوان انجام وظیفه و بخاطر خود آن کس باشد و نه بعنوان جایزه ای برای اکبر, خاتمی و پویش و موج سبز.
مردم از باند عطیقه ها می خواهند که اگر از علی اکبر ابراهیمی ناراضی هستند اما از ترس کس و کون و ناموس و زن و بچه ها و نسلهای پس و پیش خود جرات اعتراض و شکایت شفاف و علنی نسبت به علی اکبر ابراهیمی را ندارند, پس دیگر زیاد وول نخورند و جیغ و داد به راه نیاندازند.