زندانی اصلی را نیز آزاد فرمائید, لطفا

زندانی اصلی "قدرت ملت" است. لطفا آزادش بفرمایید. با همان سر و وضع و حال و روز و روز و روزگاری که اگر انگیزه ها و استعدادهای خیر خواهان و دلسوزان کشور به پشیمانی و یا سرخوردگی, یاس و انفعال تبدیل نمی شد می توانست از آن برخوردار گردد.

انتخابات سال 88 فرصت خوبی برای ایران بود. من در این انتخابات ایران را کمک کردم و با فرصتی که به ایران بخشیده شد ایران را امتحان کردم و سنجیدم. اما امروز دیگر به ایران اعتماد کافی ندارم و چون وضعیت خوبان و خیر خواهان ایران آیینه عبرتی برای همه دیگر ایرانیان شده و ریسک خوب بودن در ایران بیش از حد بالا رفته است مطمئن نیستم که حرکتهای خیرخواهانه در ایران نهادینه شده و تکرار شود و تداوم یابد. و مطمئن نیستم که اگر سهام و حقوق عادلانه خویش از ایران را مطالبه نکنم شایستگان و از من شایسته ترها از حقوق من برخوردار شوند و همه چیز به خیر و خوبی پیش رود و سکوت من ایثار و خط مشی ای اخلاقی باشد و نه حماقت و جنایت. آنچه من از آن می ترسم این است که در اینجا و اکنون (سال 87) مردم را دعوت کنم که بیایند به موج دعوت و حمایت از خاتمی بپیوندند و همکاری خاتمی با قدرت را بیمه و ضمانت کنند اما ایرانیان بختک زده و دچار طلسم شده باشند و دلیلی برای تعیین سرنوشت خودشان نبینند و آگاهان نیز به میدان نیایند و ..... و الی تا آخر فاجعه.

در یک کلمه خلاصه بگویم. من نگران آن هستم که دیگر آنچه که می گویم در میان مردم و تشکلها و نهادهای مدنی اعم از حکومتی و یا غیره اعتباری نداشته باشد و من آنچه می خواهم انجام نشود و شرایط پیرامونم طوری شود که من بی اراده شوم و چیزی بجز آنچه حکام مستبد می خواهند نخواهم و دیگر عملا بنده خدایی که شناخته ام نباشم. اگر قرار است ایران یک تمدن شیطانی باشد گزینه من باید برخورد با ایران شیطانی برای نجات ایران از حکومت شوم شیطان باشد. مردم نیز با فریادهایی متنوع به من گفته اند که همین را می خواهند.