حداقل حق مردم بر من
اگر ذره ای از خیر, خوبی, افتخار, نبوغ و شایستگی در من باشد توسط مردم شهرک الله اکبر (شهرک توحید یا همان پشت خط) و توسط مردم اسلامشهر تولید شده است. من همه داشته های خوبم را از آن مردم دارم. حداقل حق آن مردم بر من این است که مرا موفق و سربلند ببینند. اگر من نتوانم حقوقم را از استبداد و یا استعمار بگیرم و اگر من نتوانم در خارج از اسلامشهر به موقعیت, شرایط, حال و روز, روز و روزگار و سر و وضع شایسته و مناسبی برسم حق خودم نمی دانم که به اسلامشهر بروم و از مردم بی گناهی که خودشان گرفتار هزاران مشکل هستند تقاضای کمک کنم. هیچگاه کاسه گدایی دست نگرفتم و به اسلامشهر نرفتم. امروز هم روز خوبی برای دیدار, مصاحبه و آشنایی با مردم نیست. اگر فقط دعا کنم بهتر است تا اینکه بروم بگویم "سلامعلیکم. من یک نابغه ام, خرجم را بدهید!!!"