Ultimatum
یك: خواست روشن من این است: آفیس (یو. ان. ایچ. سی. آر آنكارا آفیس) باید هر چه سریعتر یك جواب روشن و رسمی در مورد درخواست پناهندگی من به من بدهد
الف: اگر جواب قبولی باشد مراحل جابجایی به كشور ثالث باید هر چه سریعتر طی شود و این سرعت باید رسما توسط آفیس تضمین شود
ب: اگر جواب نه باشد آفیس باید این جواب را بصورت كتبی به من ابلاغ كند و همچنین یك فتوكپی نیز از پشت و روی برگه استینافی كه پر كرده ام و به آفیس داده ام به من داده شود
ج: در هر صورت و در هر شرایطی _حتی در صورت دریافت اعتبارات و بودجه های كلان تحقیقاتی_ من هیچگونه مسولیت و تعهدی در مورد یك نابغه مفید بودن و تهیه و ارایه محصول و یا هر گونه دستاوردی از تحقیقاتم و یا حتی پرداختن به تحقیقات محض ندارم و حق دارم فقط به زندگی معمولی خودم فكر كرده و بپردازم
دو: چنانچه آفیس تا روز 11.09.2007 اقدامات لازم را انجام ندهد و یا اقداماتی بی ربط یا ناكافی انجام دهد من مجبور خواهم شد شغلم را رها كرده و در مقابل آفیس دست به اعتصاب غذا بزنم
الف: اگر این اعتصاب بیش از سه روز طول بكشد و تو (حقیقت) نیز بر سر غرب عذاب آسمانی نازل نكرده و غرب را ویران نكنی احتمال خودكشی من _آن هم بدون هشدار قبلی_ كاملا منتفی نخواهد بود
ب: هر چند نگران و سوگوار بودن ملل غربی در مورد صبحانه ناهار شام و زندگیشان در حالی كه من هنوز از امكانات و ورك شاپ و قدرت و آزادی نامحدود نیز محرومم تنفر انگیز و تهوع آور است اما ترحم و دلسوزی تو نسبت به ایشان قابل تحمل و قابل تعظیم است و تو نباید نگران من باشی چون من هیچگونه قصد یا تمایلی برای اقدام به خودكشی ندارم حتی اگر تو غرب را پس از از دست دادن فرصت مشخص شده در این اولتیماتوم ویران نكنی. من خود را موظف به زنده ماندن می دانم و در اینمورد احساس مسوولیت می كنم و بدیهی است كه این قطعنامه هیچگونه وظیفه و الزامی درمورد اقدام كردن به خودكشی برای من ایجاد نمی كند
ج: هیچ فرد یا گرهی حق ندارد با هیچ عنوان بهانه و یا اتهامی در روند این اعتراض اخلالی ایجاد كند
با گوشهای بسته و در تاریخ 02.08.2007 منتشر شد